ROBOSKİYİ VE BU ÜLKENİN BARIŞINI SIZE YEDİRMEYİZ

Yannis V Yaylalı

Roboski'de yillar yılları devirdi .Fakat başında neyse Roboski aynen o devam ediyor. Ben Roboski katliamını ilk duyduğumda yeni hapishaneden çıkmıştım. Bati'da yaşıyordum ve Kürt değildim ama bir çokları gibi katliamdan üç gün sonra da yılbaşında eğlenmedim. Çünkü 90lı yılları kitapdan okuyan biri değildim, en kötüsü de Iyi tarafta olan birisi de değildim. 90lı yıllarda yine  bugünün benzeri bir atmosfer vardı. Hergün PKK'yi bitireceğiz naraları altında Kürt halkına, yanlış duymadınız Kürt halkıni bitirmek için soykırım savaşı yürütülüyordu. Bende o savaşa kötülerin yanı başında saf tutmuştum. Yani Türk devletinin bahaneleri çok olsa da Kürt halkına karşı işlediği savaş ve insanlık suçlarının hem parçası hem de sahidiydim. Bu yüzden devlet Roboski Katliamıni yapmış mıdır, yapmamış mıdır şüphesi duymadım. Geçmişten rahatlıkla böyle şeyler yapabileceğini gördüm.

Ben'de Dersim'de katleledilen 17ler ile ilgili 2005 yılında  Samsun'da katildigim bir basın açıklamasına başlatılan soruşturma yüzünden ceza almış ve 2010 senesinde Bafra'ya ailemi ziyerete gittiğim dönemde polislerce yakalanıp  hapishaneye konuşmuştum. Bir senelik bir ceza almıştım, cezam bitince de yaşama koşulum kalmayan Bafra'dan tekrar Istanbul'a döndüm. Güvenlik soruşturmaları yüzünden daha geçici işlerde çalışmaya başladım, neyse ki bir şekilde hayatımı dönzermeyi başarmıştım. Devlette zaten bunu bilinçli yapıyordu. Karşımıza çeşitli zorluklar çıkartarak gördüklerimizi anlatmamizi engellemek istiyordu. Bu yüzden bir çok insan susmayi, hatta delirmeyi, intihar etmeyi yeğlemişlerdi. Fakat ben bu durumu asla kabul etmedim, her türlü bedeli de ödedim ama 90lı yıllarda işlediğimiz suçları dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım. Bu yüzden sistem karşıtı bir çok çalışmanın da paydası olmaya çalıştım. Türkiye'de  gerçekten  barışçıl istemlerle yola çıkanlarla bir çok çalışma yürüttük.

Ben bu sekilde İstanbul'da koştururken, Roboski katliamından bir süre sonra vicdani retçi Halil Savda Roboski ve barış için Roboski'den başlayarak Ankara'ya kadar yürümeye başladı. Ben de gecmiste 90lı yılları iyi bilen biri olarak öncelikle katliamlara karşı sonra da barış olmazsa katliamların devam edeceği bilinciyle Halil'e açık mektubumda  'barışın sadece Kürtleri ilgilendirmediğini ,en az Kürtler kadar Karadenizlilerin de barışa ihtiyacını' var diyerek yürüyüşe katılmaya geldiğimi belirterek yola çıktım ve Halil ile diğer yürüyüşçüleri Nusaybin'de yakaladım.

Işte benim daha sonra Roboski'ye  taşınma ve tutuklanincaya kadar orada sürecek mücadelem böyle başladı.Yürüyüş sonrasında  sevgili Meral Geylani'nin Roboski'de yasayalım önerisi bunun vesilesi oldu. Hani derler ya bizimkisi baştan ladesti. Yani zaten katliamın oluş biçiminden devletin bir süre sonra bize yöneleceğini anlamıştık. Devlete ve her şeye rağmen Roboski'ye yerleştik. Yerleştirdiğinizde Roboski katliaminin birinci yıldönümüne sayılı aylar kalmıştı. Nasıl kı 90'lı yillarda savaşa dâhil olduktan sonra Kürtlere karşı yürütülen kirli savaşın bölgemdeki her adımına şahit olduysam, Roboski'de devlet saldırısının da bu saldırıya karşı yedi sene verilen anlamlı micadelenin de sahidiyim.

Aslında bugünlere gelen yolun taşları 2009 yılında Sri Lanka katliamina verilen devlet tepkisi ve AKPli teorisyenlerin o durumun Kürtlere de örnek olabileceği belirlemeleriyle başladı. Sonraki tüm görüşmeler bu büyük tuzağa Kürt halkıni çekmek içindi. Işte Kürtlere karşı düşünülen soykırım hazırlıklarının ilk işaret fişeği Roboski'dir . Ilk başta, ortada, ya da sonunda ne derlerse desinler, Roboski için mecliste oluşturulan alt komisyon da izletilen iha görüntüleri her şeyi ortaya koyuyordu. Ya da sonradan açığa çıkan mit oyunu gibi,  AKP devlet eliyle Kürtlerin gelişen toplumsal yapısını artık tehlikeli buluyordu, diger benzer katliamlarda olduğu gibi hem mesaj vermek ,hem de ileride yapılacak soykırım savaşına karşı Kürt halkının tepsisini de ölçmek istiyordu.

Tüm bu nedenlerden dolayı bu saldiri geliştirildi .

Peki Roboski köylüleri şansa mı seçildi buna cevabım ise asla şansa değildi. Bu köylülerin çoğu korucu olmasına rağmen devlete hiç  bir dönemde boyun eğmedi. Ne olursa olsun sonuçta kendi ulusal kimliği için mücadele verenlere destek verdi. Zaten korucu olmalarına götüren hikâyede 90li yillarda böyle başladı.Korucu olmayı ret ettikleri için köyleri top atışları ile ve yakılarak yok edildi. Güneye geçmek istediklerinde köyü boşalmayın da ne yaparsanız yapın dendi Kürt özgürlük hareketi tarafından. Silahi sadece geçim ve köyde kalmak için kabul ettiler. Silâhı kabul etmenlerinde devletin baskıları yani sira Kürt özgürlük hareketinin ihtiyaçları da belirledi desek yalan dememiş oluruz. Devlet bu gerçeği Iyi biliyordu, zaten bu seçimlere de yansıyordu. Roboski köylülerini devlet cezalandırmak için hep fırsat arıyordu, bu fırsatı da AKP hükümetleriyle yakaladı.

Roboskililer ve biz başından beri failleri biliyorduk, açık açık katliamı yaşayanlar bilmez mi neyin ne olduğunu değil mi? Bu yüzden mücadelemizin odağında devlet bürokrasisi ve AKP hükümeti vardı .Tüm değerlendirmelerimizin odağını bu oluşuyordu. Elbette başından itibaren AKP hükümeti de niyetini saklamadı. Işte çözüm süreci ile birlikte  bizim tüm yargı surecimizi belirlenecek olan TBMM Uludere alt komisyon kararı geldi. Suçlu yok, tamamen operasyon kazasıdır denildi. Dönem dönem terörle, dönem dönem kazayla ilgili mahkemelerde dosyamız dolaşsa da niyetlerini baştan açık etmişlerdi. Dosyamızı oyalayıp, ardından da üzeri kapatılacakti. Zaten aslına bakarsanız iki taraf ıçinde söylüyorum ki çözüm süreci kuzeyi yani Türkiye Kürtlerini ilgilendiren bir süreç değildi. Asli amacı güçleri dağıtmadan Suriye ve Rojava'ya yoneltmekti. Biri Rojavada ortaya çıkan imkânı değerlendirmek ısıtıyordu. Diğer güçte onu bastırmak için çeteleri örgütlüyordu.

Biz be kadar sahte bir süreç olduğunu alt komisyon kararına tepkimizi koyduğumuzda belirtmiştik. Büyük bir savaş hazırlığı içerisine girildiğini, devletin dağı taşı kalekollar ve güvenlik yollarıyla donattığını, tüm bunları yapan bir gücün barışa değil savaşa hazırlık yaptığını söylemekten dilimizde tüy bitmişti. Soylediklerim afaki şeyler değil perşembe degerlendirmeleri arşivleri acıktır, herkes oradan bu degerlendirmeleri görebilir. Ne derler savaş savaşı çeker, sayın Abdullah Öcalan'ın dediği darbe dinamikleri de devreye girdi. Tabi Rojava da istediği sonuçu alamayan  ve adeta orada yenilgiye uğrayan AKP hükümetleri içeriye yöneldi, bir de 7 haziran gibi bir deprem yaşayınca, Sokak savaşlarını bahane görerek bir çok şehri içindeleriyle beraber yok oldu. Kürtlere soykırımda  Ikinci  dönem başladı . Göz gözü görmeyen bir ortamda hükümete karşı  sözde bir datbe girişimi oldu ve hükümet bu dönem itibariyla ohal ilan ederek Kürtler başta olmak üzere görülmemiş bir cadı avı başlattı. Hükümet bu süreç itibariyle tam yüzyıl önce olduğu gibi bir ittifaka gitti. Genç Osmanlılar, Ittihatcilar ve Ulusalcılar Kürt soykirimin da uzlaşarak milliyetçi muhafazakar bir koalisyon oluştu.

Bu süreçte cadi avı başlatıldı, tabi ilk başta bizde payımıza düşeni aldık. Çok çeşitli ıftira ve komployla Roboski katliami 6.yil dönümü öncesi ben Meral Geylani , Veli Encu de dahil 6 kişi gözaltına alındık. O gözaltı süreci ile beraber bize büyük saldırı için harekete geçtiler. Hiç bir neden yokken derneğimiz  Roboski'der o süreçte kapatıldı. Roboski Katliamı 6.yıldönümü  temsili düzeye indirildi. Ardından önce Roboski ailelerinden Ferhat Encu , sonra, benim ardımdan Meral Geylani ve en son hala hapishanede bulunan Veli Encu tutuklandık. Tabi ayni dönemlerde AYM eksik dosyayı bahane ederek  Roboski dosyasını ret etti. Ardından da 2018 tarihinde AİHM  tüm ölçüleri bir kenara bırakarak sanki evrak memuruymuş gibi soykırım gibi bir katliamı aklanmasına yardımcı oldu.

Elbette bu süreci (AYM)hem devlet açısından hemde yanımızda yer alıyoruz diyen dostlar açısından uzun uzadıya takip ettik, devletin bize yapabileceklerini başından beri biliyorduk, omun her türlü tokadına hazırlıklıydık ama dostun  bir fiskesi tüm yedi yıllık mücadelemizi yerle bir etti .Hala bu süreci araştırıp gereken neyse yapacağız diyen dostların açıklamalarını  bekliyoruz.Bu sene ki eleştirilerimiz yanımızda değil de yanımızdaymış gibi yapan dostlarımıza dönüktür. Çünkü bu vurdumduymazlık yüzünden yedi seneden beridir sürdürdüğümüz mücadele ve ailelerimizun çoğu da çözülmüştür. Bir çok aile kan parası anlamına gelen tazminatlari sırf yedi senedir sürdürdüğümüz mücadeleyi çöpe atanlara karşı tepki olarak almıştır. Elbette bu tavrın doğru olduğunu savunmuyoruz ama somut ve soğuk kanlı  bir değerlendirme yapmak gerekiyorsa bunları söylemek durumundayız . Çünkü İnsanlık suçlarında zaman aşımı elbette yoktur. Kaldığımız yerden de devam edeceğiz diyorsak tüm gercekligimizi görüp bunun üzerinden tekrar çıkış için bir yol bulacağız, yolda yoksa yol yaratmak için tekrar tekrar mücadele yürüteceğiz.

Bizler mücadeleden kaçmadık ne gerkiyorsa onu yaptık ve ödenmesi gereken ne bedel varsa ödedik .Vurulduk, işte hapishanelere girdik, kendi örneğimde olduğu gibi sürgün yaşamak durumunda kaldik. Şimdi tekrardan başlamak ve kaldığımız yerden devam etmek için bizim ile birlikte yürüyenlerin yaptıkları bu büyük yanlış için özeleştiri vermesi gerekir ve verdikleri sözün gereğini yapmasını istiyoruz yapıyor gibi değil gerçekten yapmalarını ve yanımızda olmalarını istiyoruz, ya da artık gölge etmesinler. Roboski şehitlerine verdiğimiz sözü yine yineliyoruz,tuzaklara düşmeyip geride kalan bizler bir tek aile ve aktivistler olarak kalsak da mutlaka birgün Roboski katliamının hesabını soracağız.

Katiller ve gafiller sevinmesin bu mucadeledir yine toparlanıp böğrünüze yumruğumuzu vuracağız, biz olduğumuz sürece size rahat yok bunu bilin. Veli Encu bugün hala elinizde esir ise bu hala bizden korktuğunuzu gösterir. Ama işaret fişeği Roboski katliami olan ve amacı ise Kürt halkına karşı yapmak istediginiz soykırıma da asla izin vermeyeceğiz. Kürt halkına soykırım ve buna karşı direnişin adı olan sürecin üçüncü aşaman da son sözü  Roboskililer, Kürt halkı ve dostları söyleyecek.  Iktidar ve çevrelerine söylüyorum sizin deyişinizle ne Roboskiyi , ne Kürt halkıni  ne de bu coğrafyanın barışını size yedirmeyiz bunu da bilin. Belki saraylar ve fermam sizin olabilir ama , sokaklar bizimdir ve her zaman son sözü sokaklar söyler . Tüm yukarıdaki söylediklerimin ışığında Roboski katliamının 8.yıldönümünde herkesi bulundukları alanlarda sokağa çıkmaya ve Roboski'yi güçlü şekilde sahiplenip katillerden hesap sormaya davet ediyorum 

Yorgo Andreadis'in Tolika'sı Yol Göstermeye Devam Ediyor

Yannis Vasilis Yaylalı 

*Yorgo Adreadis'in Tolika kitabının kahramanları ile Yunanistan'da, Selanik'te bir aradaydım. Kitaptaki kız kardeşlerden Sofia'nın kızı Eleni'nin oğlu Panagioti ile Tolika ve arayışları üzerine konuştuk ve tekrar bir yüzleşme savaşçısı olan Yorgo Adreadis'i andık.

(İlgili bir haberi buradan okuyabilirsiniz)

Yorgo Andreadis ömrümü Yunan -Türk kardeşliğine adamış, bu anlamda birçok yüzleşme çalışması olan kitaplar ortaya çıkarmıştır. “Tamama”, “Tolika”, “Gizli Din Taşıyanlar” Türkçe’ye çevrilmiş kitapları arasında yer alır. Hatta “Tamama, Pontus’un Yitik Kızı” adlı kitabı ile Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü’ne layık görülmüştü. Kitabı, Yeşim Ustaoğlu tarafından “Bulutları Beklerken” adıyla sinema filmi de yapıldı. Yorgo Andreadis'in Tolika kitabı Bafra'da geçer ve iki kız kardeşin dramı üzerinden Pontos soykırımı surecinde yaşanan acılar anlatılır.

Belge Yayınları’nın Türkçe'ye kazandırdığı bu kitabı okuduğumuzda o yangın yıllarında kız kardeşler için zorlu bir yolculuk başladığını görürüz. Bu göz gözü görmeyen günlerde Yunanistan'da sonuçlanacak olan mecburi yolculukta kardeşlerden ancak biri, Sofia Yunanistan'a ulaşmayı başarırken Tolika kötü kalpli Hüseyin'in hışmına uğramış ve daha köyden yeni çıkmışken at arabasından atıldığı için Türkiye'de, Karadeniz'de Bafra'da kalmıştır. Her şeyi yapmasına rağmen Sofia bir daha kardeşine kavuşamaz.

Kitabın eksik bıraktığı yerlerde ise Selanik'te buluştuğum Panogioti devreye giriyor ve Sofia'nın Yunanistan'a yerleştikten sonra ekonomik zorluklar yüzünden çalışmak için gittiği Almanya'da da Kızılhaç aracılığıyla kardeşini aramaya devam ettiğini ama ne yaptıysa sonuç alamadığını bize aktarıyor. Sofia'nin ailesinde herkes Tolika'dan haberdardır. Sofia'nin acısı torununa da geçmiştir. Torunu okulda bir edebiyat ödevi olarak bu konuyu işler, bu hocasının dikkatini çeker ve bu konularda araştırma yapan Yorgo Andreadis'e bu durum ulaştırılır.

Eldeki bilgiler ile yola koyulur yazar Andreadis, baba toprağı Karadeniz'e çok kez gittiğinden birçok yerde arkadaşları vardır ve beraberce Tolika'yı bulmaya koyulurlar. Bafra'da edindiği dostları her şeylerini Tolika'yı bulmak için vakfederler. Ama 90’lı yıllar Jitem’in, kontra gerillanın Karadeniz’e yerleştiği yıllardır ve Yorgo Adreadis'in yaptığı bu yüzleşme çalışmaları bu çevreyi rahatsız eder. Bu çevre bir süre sonra yaptığı çeşitli provokasyonlar ile Yorgo Adreadis'in Türkiye'ye girmesini yasaklatırlar.

Tolika'nin akıbeti için tam ümit doğmuşken bu provokasyon yüzünden maalesef bir sonuca ulaştırılamaz. Yorgo Andreadis ne yaptıysa bir daha Türkiye'ye alınmaz. En çok istediği, arzusu Pontos'ta, Karadeniz'de baba ocağında son zamanlarını geçirmektir ama ceberut devlet buna izin vermedi. 2010'un ortalarında ise hastalığı yüzünden Yorgo Adreadis yaşamını yitirdi.

Bu ceberut devlet için Kürtlere karşı savaşmaya gittiğimde, PKK gerillalarına esir düşmüştüm. Hiçbir şeyin ezberde anlatıldığı gibi olmadığını anladığımda, gördüğümde savaşın PKK ile değil de Kürt halkına karşı verildiğini ve köylerinin, yurtlarının o yıllarda nasıl yakılıp yıkıldığını anladığımda devlet de benim bir devşirme, bir dönme ailenin bir bireyi olduğumu gözüme soka soka anlattı. Akılla artık Pontoslu bir Rum olduğumu, ailemin kılıç artığı olduğunu öğrenmiştim. Ama kimliğimi ruhsal anlamda kabul etmem, sahiplenmem Yorgo Adreadis’in yüzleşme kitaplarıyla olmuştur. Bu yüzden bir vefa borcu olarak elinde olmayan nedenlerden dolayı tamamlayamadığı Tolika'yı ya da akıbetini bulmak için kolları sıvadım.

Geçmişimden dolayı Bafra ve çevresinde bu çalışmayı, bu araştırmayı ben yapamazdım. Bu çaba için öyle doğru insan seçmişim ki iğne ile kuyu kazar gibi tüm köyleri didik didik ederek Tolika'nın akıbetini de tek yaşayan oğlu olan Memed'in izini de buldu. Bulmakla da kalmadı, Tolika kitabında geçen mektup adresine mektup göndererek de aile ile bağlantıya geçti. Bir kere daha gazeteci, yazar Gonca Vural'a insan üstü çabaları için buradan teşekkür ediyorum.

(İlgili bir röportajı buradan okuyabilirsiniz)

Nasıl ki Tolika'nın yazarının ömrü yermediyse Tolika'nın akıbetini ortaya çıkarmaya, kardeşi Sofia da Tolika'nin akıbetini öğrenemeden hasta yatağında kardeşinin ismini sayıklaya sayıklaya yaşamını kaybetti. Zaten Tolika da çok genç yaşta yetim bir müslüman ile evlendiriliyor. Daha sonra gavur denilerek zorla boşandırılıyor ve bir inek parasına hizmetçi olarak satılıyor ve bir sene içerisinde zatürreden yaşamını yitiriyor. Oğlu ise bir müslüman aile tarafından büyütülüyor. Müslüman aile adını Mehmet koyuyor, Mehmet büyüyünce kendisi gibi yetim kalan bir Rum kadını ile evleniyor.

Belki bu büyük acının ilk tanıkları kardeşler bir birbirlerine kavuşamasa da iki kardeşin çocukları, kuzenler Gonca Vural ve arkadaşlarının gayreti ile Bafra'da buluştular. Gonca Vural da bana kuzenlerin buluşma anını anlatırken ağlamaklı olmuştu, denizin öteki yanında Yunanistan'da bir araya geldiğim Sofia'nin kızı olan Eleni annenin oğlu Panagioti'de gözleri dola dola annesinin kuzeniyle buluşma anını anlattı. Gonca Vural bana o mektubu gönderme anını anlatırken denize bırakılan notlu şişe misali yaptığını ve nerdeyse cevap gelmeyeceğini bile bile yine de gönderdiğini söylemişti. Panagioti de Sofia ile kardeşi Tolika’yı arayışta tüm ümitlerini yitirdikleri bir anda Tolika ve akıbetini dillendiren mektubu aldıklarında nasıl şaşkına döndüklerini, heyecanlandıklarını ve annesi Eleni'nin mektupta verilen numarayı gözyaşları içerisinde aradığını anlattı.

Panagioti ile uzun uzun konuştuk ve Eleni anneyle telefonda görüşerek ileride bir araya gelmek için randevulastık . Elbette Tolika'nın Türkiye'deki ve Yunanistan'daki ailesi ile ilgili gelişmeler bitmedi. İleride sizlerle gelişmeleri paylaşmaya devam edeceğim. Sofia'nın Tolika'yı sayıklaya sayıklaya yaşamını yitirdiğini duyunca keşke dedim elimizi biraz daha çabuk tutabilseydik de kuzenlerden önce birbirlerini neredeyse bir asır arayan kardeşleri buluşturabilseydik. Bir asır yangın yeri olan yüreğine kardeş buluşması bir nebze su olabilir ve yaşamının sonunda bu dünyaya birazcık huzurla veda edebilirdi. Sevgili Tolika, Sofia ve tüm bu dramı ortaya çıkaran büyük yürekli güzel insan Yorgo Andreadis devriniz hep daim olsun, huzur içinde uyuyun.

Peki yüzyıl öncesinde yaşayanlardan bir ders çıkardık mı, devletler acısından bakacak olursak hiçbir ders çıkarılmadığı ortada, geçmişte atalarının yaptığı hatayla yüzleşip bunun gereğini yapmak yerine devlet Suriye'de Rojava'da olduğu gibi yeni yeni yaralar peşinde, yeni tehcirler, katliamlar peşinde. Yani başka başka yaralar peşinde koşan devletten ve o devletin yöneticilerinden yüzyıl önce yaşananlar ile empati beklemek elbette olası değil. Ama devletlerin dışında denizin iki yakasında da büyük yüzleşme için, yeniden bir arada yaşamı savunmak için Eleniler, Panogiotiler, Goncalar, Recepler var. Devletlerin ceberut yüzüne karşın Don Kişotvari mücadele etmeye devam ediyorlar.

Bana gelince bana ruhumu, kimliğimi kazandıran o güzel insan, hakikat arayışçısı Yorgo Andreadis'e vefa borcumu ödemeye devam ediyorum. Andreadis'in inkara, soykırıma, talan ve yalana karşı, bir bayrak gibi taşıdığı insanlık, kardeşlik mücadelesini biz devraldık ve yaşadıklarımızla empati kurulabilmesi için iğneyle kuyu kazar misali çabalayarak halklara neyin ne olduğunu, dilimiz döndüğünce anlatmaya devam edeceğiz.

Tolika’nın sadece bir sembol değil, ayrıca bir çağrı, bir yol gösterici olduğunu belirtmeliyim. Pontos'ta yatan binlerce sahipsiz ölülerimizin adalet çığlığını bizlere haykırıyor. Eğer Karadeniz'e, Pontos'a yolunuz düşerse eğilin ve toprağı dinleyin, altından yükselen adalet feryatlarını duyacaksınız...

*ilk olarak Demokrat Haber'de yayınlanmıştır 

Roboski katliamı üzerine bir kısa okuma

Yannis Vasilis Yaylalı  l Demokrat haber arşivi 

2013 l 21 Kasım 

Roboski katliamının 99. haftasına girerken AKP’ye yakışır bir açıklama geldi. Sözde insan haklarından sorumlu yetkilisi “94 Şırnak katliamı Roboski' ye emsal olamaz oluşturamaz” diyor.

“Biz her şeyimizle Roboski'deydik” diyen sözcü doğru söylüyor, her şeyleriyle ‘nasıl katliamı sümen altı edebiliriz’ diye başından beri uğraş içerisindeler. Tüm güçlerini katliamı aydınlatmak için değil aydınlatmak isteyenleri tecrit etmek için seferber ettiler.

Bu durumu bilmeyen, görmeyen kalmadı. Hala aileler ve biz mahkemeler kapısında adalet arayışı içerisinde olduğumuz için cezalandırılıyoruz.

Alt ve üst komisyon ise işini çok iyi yaptı, mahkemeye örnek olabilecek kararı alıp onayladılar. Hatta hatta bu raporu BDP-CHP'nin dışında MHP bile kabul etmemişken, uzun süre uyuttuktan sonra tam çözüm sürecinin başladığı bir dönemde ‘her şey kazaydı’ manasında bir raporu gürültüye getirterek kamuoyunun bunu böyle kabul etmesini istediler...

AKP' DE OYUN BİTMEZ

Aileler ile birçok kez görüşüp, ‘bakın bizimle görüşüyorlar o zaman katliamı biz yapmadık’a getirmeye çalıştılar. Bunun için Emine Erdoğan'dan alın da, Başbakan’a kadar bu şekilde o görüşmeleri değerlendirdiler.

Aileler bunu göremediler, çünkü katil bir ruha sahip değillerdi. Bu oyunlardan uzak sadece adalet istiyorlardı. Aileler ile her görüşme katliamı soğutmak ve sümen altı etmek için AKP’nin sabır içerisinde yürüttüğü bir oyundu.

Daha önce aynı oyun Roboskili çocukların eğitim bursu için de düzenlenmişti. İstanbul'da aileler görüşmeler yaparken bir sinsi AKP zengini baron ailelere sokuldu ve ‘tek derdim sizin gençlerinize yardım etmek’ dedi. Roboskili aileler çıkarsızdı ve oyunlardan habersiz bu iyilik zannettikleri şeyi kabul etti.

Bir gün aileler adalet arayışları için meclise gurupları ziyaret için gittiklerinde AKP gurubu ile de görüştüler. O gün AKP'ye ‘hesap ver çocuklarımızı nasıl öldürdünüz?’ dediler. Bunun üzerine AKP sözcüsü ‘siz ne diyorsunuz biz sizin çocuklarınızın bursunu bile veriyoruz’ deyince aileler o paranın nasıl kendilerine geldiğini anladılar. Bunu anladıklarında olduğu gibi parayı reddettiler.

Başbakan ve içişleri bakanının açıklamalarını asla unutmayın. Katliamda yaşamlarını yitiren çocuklar için demediklerini bırakmadılar: ''Teröristlerin piyonları'', ''ölmeseler yargılanacaklardı'', ''her kürtaj bir Uludere'dir''.

Bir süre sonra Roboskili aileler onların beklemeyeceği kadar dik duruş sergileyince, danışmanlar devreye girip, oyunun saldırı tarzını değiştirdiler. TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu Başkanı Ayhan Sefer Üstün zannedersem Roboski katliamının ilk dönemlerini görmek istemiyor. Kendisi de o günlerde yaptığı ziyarette ailelere adalet sözü vermişti bugün hatırlamasa da...

Üstün ne diyor ''AİHM'in mevcut kararında 'insani olmayan ve aşağılayıcı muamele yapılmıştır' deniliyor. Uludere olayında ise böyle bir durum yoktur. Olaydan sonra Meclis'te komisyon kurulmuştur, olay incelenmiştir. Komisyon raporunda da olayla ilgili hatalar sıralanmıştır. Bakanlar, Başbakanımızın eşi oraya gitmiştir. Orada yaraları sarmak için adımlar atılmıştır. Hükümet, kamu kurumları her aşamada mağdurların yanında yer almıştır. ''

Şimdi günü kurtarmak için kurulan alt komisyonlar ve bunu onaylayan üst komisyonlar hatta gözü yaşlı Emine hanımlar ve Erdoğan'ın ayarlamalı görüşmeleri, İnsan hakları komisyonunun başkanı olan Üstün'ün bu açıklamaları ile daha anlaşılır olmuştur.

AKP tam bir dezenformasyon ve savaş hükümeti olduğunu bir kez daha ortaya koymuştur. Roboskili aileler de bu süreçte birçok kez sınandı ve hepsinden alınların akıyla çıktılar.

YALAN AYNALARINI ROBOSKİLİ AİLELER KIRDI

Roboskili aileler en son bu yanlarını Uludere adliyesinde gösterdiler. 500. gün ile ilgili yaptıkları eylemler bahanesiyle yargılamalar için adliyeye geldiklerinde mahkemeye '' Siz önce katliamcıları yargılayın sonra bizi yargılayın, o güne kadar mahkemenizi tanımıyoruz'' dediler.

Roboski katliamında öldürülenlerin 19'u 18 yaşın altında çocuklardı. AKP’nin İnsan Hakları Komisyonu Başkanı’nın Çocuk Hakları Günü’ne denk gelen yukarıdaki açıklamayı yapması kısaca özetlediğim bu okumayı yaptıktan sonra ne kadar manidar değil mi?

Bir dönem telekomünikasyon yaygın olmadığı için ''Terör köy yaktı'' yalanlarıyla insanları kandırıyorlardı. Bugün de dezenformasyonla yine insanlar kandırılmaya çalışıyor. Fakat yalanlar artık saklanacak gibi değil, bilişim bugün artık her şeyi aşmış durumda, bir de hala kontrol edemedikleri bir özgür medya var. Onlar ve sosyal medya sayesinde yaratmak istedikleri karanlık tutmadı. Bu olmayınca yukarıda anlattığım ve anlatmadığım birçok oyunu devreye soktular. Ve sokmaya da devam edecekler. Bilmedikleri şu ki artık 94 yılları geride kaldı. 

Yalanlarınızla her gün biraz daha burnunuz büyüyor, aynalarınız sizi kandırıyor, burnunuzu kısa zannediyorsunuz.

Sizin dev yalan aynalarınızı Roboskililer, Kürt halkı ve dostları paramparça etti.

Kral artık çıplak, birileri hükümete bunu söylesin.

Μιλάμε με τη δημοσιογράφο Gonca Vural για την Τολίκα του Ανδρεάδη

GAZETECİ GONCA VURAL İLE ANDREADİS’İN TOLİKASI ÜZERİNE SÖYLEŞİ

Karadenizli bir kadın gazetecinin heyecan verici dönüşüm hikayesi

Μιλάμε με τη δημοσιογράφο Gonca Vural για την Τολίκα του Ανδρεάδη

Η συναρπαστική ιστορία μεταμόρφωσης μιας Μαυροθαλασσίτισας   δημοσιογράφου

Yannis Vasilis Yaylalı / Demokrat Haber

Γιάννης Βασίλης Yaylalı / Δημοκρατικές ειδήσεις

Μιλήσαμε με την Gonca Vural, δημοσιογράφο που ζει στη Μπάφρα της Σαμψούντας, για την ενδιαφέρουσα ιστορία   που αναφέρεται στο   βιβλίο «Τολίκα» του Έλληνα συγγραφέα Γιώργου Ανδρεάδη, ο οποίος πέθανε πριν από τρεις μήνες *. Ενώ η Gonca Vural έγραφε εθνικιστικά άρθρα στις τοπικές εφημερίδες της Μπάφρας, η ζωή την έκανε έναν από τους ήρωες μιας εντελώς διαφορετικής ιστορίας. Βρέθηκε να παρακολουθεί η ίδια   την Τολίκα, τη μία από τις δύο Ελληνίδες αδελφές, που πριν από περίπου 100 χρόνια, αποκόπηκαν μεταξύ τους  στη Μπάφρα. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής, βρέθηκε απέναντι σε πολύ εντυπωσιακά γεγονότα, βίωσε συναρπαστικές στιγμές και συναντήθηκε με εντελώς διαφορετικούς  ανθρώπους.

Αυτή εδώ είναι η ιστορία της  Gonca Vural, που μεταμορφώθηκε  και εγκατέλειψε τα άρθρα μίσους που έγραφε στις τοπικές εφημερίδες.

Με την Gonca Vural στο βιβλιοπωλείο Beduh

Θα μπορούσατε να  παρουσιάσετε λίγο τον εαυτό σας

 Είμαι σαρανταοχτώ χρονών και έχω τρία παιδιά. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ζω στη Μπάφρα της Σαμψούντας. Όσο μπορώ συμμετέχω σε κοινωνικές προσπάθειες. Έχω δουλέψει σε πολλές εθελοντικές δράσεις. Είμαι ευχαριστημένη με την ευτυχία των άλλων, προσπαθώ να κρατήσω κάθε χέρι που απλώνεται σε μένα.

Εξ όσων γνωρίζουμε, είστε και δημοσιογράφος.

Εργάζομαι ως δημοσιογράφος στη Μπάφρα  πάνω απο είκοσι χρόνια. Αν κοιτάξουμε στην πρόσφατη εποχή, μπορώ να πω ότι ίσως είμαι η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος στη Μπάφρα. Πρώτα άρχισα να γράφω για την  εφημερίδα της Altinova. Η εφημερίδα Altinova είναι ένα έντυπο που έχει μια εθνικιστική συντηρητική άποψη, και  θα μπορούσα να πω επιπλέον  ότι είναι μια εφημερίδα που έχει μια πολύ κοντινή σχέση  με  το BBP του Muhsin Yazicioglu (Büyük Birlik Partisi, BBP  ή το Μεγάλο Ενωτικό Κόμμα είναι ένα ακροδεξιό ισλαμικό και εθνικιστικό πολιτικό κόμμα στην Τουρκία, που δημιουργήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1993).

 Παρενέβαιναν σε αυτά που έγραφες;

Εν ολίγοις δεν έχω δει πολλές παρεμβάσεις, σε τοπικά μέρη οι δουλειές προχωρούν περισσότερο με σχέσεις  καρδιακής φιλίας. Στο κέντρο οι  σχέσεις ίσως είναι πιο αυστηρές αλλά δεδομένου ότι εδώ πρόκειται για μια μικρή πόλη οι σχέσεις μπορεί να είναι πιο ελαστικές. Βέβαια δεν θα έγραφα ένα άρθρο  που θα τους δυσκόλευε, ακόμα και  όταν θα υπερέβαινα  κατά πολύ  τα πράγματα που υπήρχαν. Μετά την εφημερίδα Altinova έγραφα για την μηνιαία εφημερίδα Bafra Haber. Οι εφημερίδες Altinova και Bafra Haber  προσαρμόστηκαν στην τεχνολογία και πέρασαν στο διαδίκτυο. Έτσι  και εμείς, ανεβαίνοντας  «επίπεδο»,  άρχισαμε να γράφουμε για την εφημερίδα στο Διαδίκτυο.
 Κοινωνική εργασία από τη μια  και δημοσιογραφία από την άλλη,  πότε ανοίξατε το βιβλιοπωλείο

Beduh στο οποίο βρισκόμαστε;

Λατρεύω την ανάγνωση βιβλίων. Ο πατέρας μου είχε ένα μανάβικο, όπου πηγαινοερχόμουν. Απέναντι από το μανάβικο υπήρχε  ένα μικρό βιβλιοπωλείο που το είχε ένας ηλικιωμένος θείος μου τον οποίο αποκαλούσαμε «δάσκαλο».  Κάθε φορά που πήγαινα εκεί θα μου έδινε ένα βιβλίο για να το διαβάσω.  Τότε αρχίζει και η αγάπη μου για τα βιβλία.

Τι είδους βιβλία σας αρέσε να διαβάζετε;

Προσπαθούσα να διαβάσω ότι έβρισκα, βιβλία  όπως «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», εκείνη την εποχή  δεν  είχα  δυνατότητα επιλογής. Στην πραγματικότητα, αυτά είναι και τα βιβλία που θα μπορούσα να ονειρευτώ στην αρχή της ανάγνωσής μου. Ευχαριστώ τον παππού Tonton, τον ιδιοκτήτη αυτού του βιβλιοπωλείου. Μετά από εκεί έγινα δεινή  αναγνώστρια βιβλίων, αλλά οι αναγνώσεις μου εκείνο τον καιρό  ήταν κυρίως  βιβλία δεξιών αντιλήψεων.

Η γειτονιά Hacınabi  όπου  κατοικούσατε, δεν ήταν ένα μέρος στο οποίο  έμεναν   αριστεροί περισσότερο;

Ναι, ναι, μέναμε  στη γειτονιά του Hacinabi, που είναι γενικά γνωστός ως ο τόπος όπου ζουν οι αριστεροί. Ακόμη και ο αδελφός μου ήταν αγωνιστής της αριστεράς.  Εκείνη την εποχή, επειδή είμασταν  μικροί, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πολύ καλά  τί συμβαίνει και  γιατί συμβαίνει. Όταν μεγάλωσα αρκετά  ώστε να μπορώ να  κατανοήσω τον εαυτό μου, χώρισα  τον πρώην σύζυγό μου, τον οποίο παντρεύτηκα σε παιδική ηλικία. Στην πραγματικότητα  η οικογένειά μου δεν ήταν διατεθειμένη να αποδεχτεί αυτόν τον γάμο, αλλά όταν έκανα αυτήν  την τρέλα αναγκάστηκαν  να συμφωνήσουν. Σε αντίθεση με την οικογένειά μου, ο σύζυγός μου ήταν εθνικιστής. Με την πάροδο του χρόνου, και πριν μάθω να μπορώ να στέκομαι στα δικά μου πόδια, άρχισα να μοιάζω με τον πρώην σύζυγό μου. Φυσικά, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλες οι αναγνώσεις μου ήταν τόσο ελλειπείς.   "Κοινώς, ήμουν ρατσίστρια" .

Αυτό αντανακλάται σε όλα, έτσι δεν είναι; Π.χ.  στα άρθρα σας. Έγώ κοίταξα μερικά από τα άρθρα  σας,  εν ολίγοις  δεν ήταν περισσότερο διεθνή θέματα;

Πώς δεν αντανακλάται, τα πράγματα που αντανακλώνται στη ζωή μου απλώνονται παντού, ειλικρινά, όταν τα κοιτάζω σήμερα, πολλά από τα άρθρα μου δεν μου φαίνονται και τόσο ευχάριστα. Δεν θα το παραδεχόμουν χθες, αλλά πρέπει με ειλικρίνεια σήμερα να παραδεχτώ ότι ήμουν  ρατσίστρια. Όμως το έκανα κυρίως χωρίς να ξέρω τι είναι ο ρατσισμός. Το γεγονός ότι εδώ είχαμε έναν πόλεμο, ότι οι άνθρωποι πέθαιναν, εμείς πώς θα επαναστατούσαμε  όταν έλεγαν ότι σκοτώνουν

το  στρατό ή την αστυνομία;

 Δεν υπήρχε και πολύ κοινή αίσθηση στον πόνο και στους θανάτους, έτσι; Έτσι, το μόνο που θα μπορούσατε να δείτε εσείς από τη Μαύρη Θάλασσα ήταν οι θάνατοι του στρατού και της αστυνομίας. Απ’όλα αυτά για σας υπάρχει μια μόνο ιστορία. Πιο πολύ οι νεκροί του κουρδικού λαού, δεν μπορούν να τραβήξουν την  προσοχή και αντιμετωπίζονται σαν να ήρθαν κάπου από το διάστημα. Κατά την άποψή σας δεν υπήρχε η ιστορία κανενός άλλου …αλλά αν μπορούσατε να δείτε και τις ιστορίες εκείνων που πέθαιναν στην απέναντι κλευρά, θα μπορούσατε ίσως να σωθείτε  νωρίτερα απ΄αυτήν την κατάσταση. Τι λέτε;

 Λοιπόν  έτσι, έτσι ήταν. Για εμάς,  υπήρχαν  δεν υπήρχαν οι άλλοι,  υπήρχε ο στρατός και η αστυνομία, και ως εκ τούτου, δεν αναπτύχθηκαν πολύ οι συνθήκες που θα καλλιεργούσαν την συνειδητοποίηση (την ενσυναίσθηση). «Έχουν δίκιο» σκεφτόμασταν, και γι’αυτό δεν αναζητούσαμε άλλο αφήγημα.  Η κοινωνία είναι ένα μεγάλο σύστημα και δυστυχώς δεν μπορούσαμε να απαλλαγούμε από εκείνους που το ελέγχουν. Μπορούμε να πούμε ότι είμασταν θύματα του κοινωνικού μηχανισμού τους. Μπορώ εύκολα να πω ότι ναι, η Μπάφρα είναι μια κωμόπολη της Μαύρης Θάλασσας η οποία  δεν μπόρεσε να σπάσει το καβούκι της.

 Όταν λέτε  δεν μπορούσε να σπάσει το καβούκι της σε τι αναφέρεστε;

 Αναφέρομαι σε  όλα όσα μας έκαναν δίχως να τα προσπεράσω,  μας έλεγαν  τι  να δούμε και πώς έπρεπε να το δούμε,   και  απ΄αυτή την κατάσταση  δεν μπορούσαμε να ξεφύγουμε ούτε κατά ένα χιλιοστό.  Αν πρέπει να μιλήσω  ανοιχτά, οι  αρχικοί ιδιοκτήτες αυτού του τόπου ξεριζώθηκαν και διώχτηκαν από τα γύρω μέρη και αναγκάστηκαν να ζήσουν στην Ελλάδα, φοβούνται να έρθουν εδώ.

Δεν ήταν εύκολα τα όσα έζησαν;

Βέβαια, βέβαια έτσι ήταν, και μάλιστα αυτούς τους φόβους, όπως ακριβώς τους έζησαν, τους πέρασαν και στα επόμενα μέλη της οικογένειας τους. Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στη γη των προγόνων τους, αλλά πιστέψτε με ότι έρχονται με χίλιους φόβους. Φυσικά στους φόβους τους συμβάλλω  και εγώ, όπως είπα  αρθρογραφώ και στη νέα περίοδο από καιρό σε καιρό  γράφω άρθρα για τους Ρωμιούς. Κάτω από τα κείμενά μου γίνονται τέτοια  σχόλια  που  μερικές φορές ακόμη και εγώ τρομοκρατούμαι,  που  πολλά χρόνια πριν,  οι ρωμιοί που έμεναν εδώ βίωσαν τόσο πολύ αυτόν τον φόβο  και εξαναγκάστηκαν να φύγουν περνώντας από μια πολύ επώδυνη διαδικασία.


Πιο πριν και εσείς βρισκόσασταν στην ίδια κατάσταση που βρίσκονται τώρα οι φίλοι σας που γράφουν αυτά τα  τα σχόλια, έτσι δεν είναι; Και εγώ παρακολουθούσα τη στήλη σας, στην οποία,  αν δεν λάβουμε υπόψη αυτή τη νέα περίοδο, παίρνατε το μολύβι  για να γράψετε κάτι που θα τρομοκρατούσε τους Έλληνες και τους άλλους λαούς. Δηλαδή  γράφατε άρθρα που θα κρατούσαν τους φόβους ζωντανούς.

 Ακριβώς όπως τα λέτε, ήταν σαν ένας φαύλος κύκλος … δημιουργούσαν συνεχή  φόβο  σε μια  μικρή μειονότητα  και το έκαναν συνεχώς μέσα από μας.  Δυστυχώς,  είχαμε γίνει  εργαλείο μιας τέτοιας άσχημης κατάστασης.

 Σχετικά με τη στήλη της Gonca Vural ...

πριν και μετά

ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΡΘΡΑ ΜΙΣΟΥΣ;

Γιατί η Gonca Vural σταμάτησε να γράφει άρθρα μίσους; Ή πιο σωστά, τι ηταν αυτόι που σας έδειξε 

ότι αυτό που κάνατε ήταν λάθος;

Μπορώ να δώσω το όνομά σας;

Φυσικά δεν πειράζει καθόλου ...

 Σε μια υστερική περίοδο και πάλι, ίσως το 2011, ο εμφύλιος πόλεμος κλιμακώθηκε, που αν συνέβαινε παλιά κατι τέτοιο θα το λέγαμε «τρομοκρατία».  Όπως και να είναι, ας συνεχίσω… Και όπως γινόταν  πάντα, ό,τι λέει η κυβέρνηση  από τα τοπικά στα κεντρικά, αυτό επαναλαμβάνoυμε.  Μαζί με αυτή την κατάσταση,  σαν  φυσική συνέπεια του πολέμου,  άρχισαν να έρχονται και  οι θάνατοι των αστυνομικών και των στρατιωτών. Σε μια τέτοια περίοδο άρχίσατε εσείς να γράφετε σχόλια για τα άρθρα μου. Για να είμαι ειλικρινής, τα σχόλιά σας ήταν πράγματα που γράφονταν μέσα από ένα πολύ ξεχωριστό παράθυρο. Εκείνη τη στιγμή σας μισούσα, «πώς βγάζει  γλώσσα στους μάρτυρες;», «πώς έγινε σφαγή του αρμενικού λαού, του ελληνικού λαού;» θα αναρωτιώμουν. Ζούσα εδώ  και θυμάμαι   το πόσο θυμωμένη  ένιωθα,  λέγοντας  «που  βρίσκει  αυτό το θράσος;».

Αλλά συνεχίσατε να διαβάζετε αυτά που έγραφα….

Από τη μία πλευρά, αποφάσισα να διαβάζω αυτά που  γράφατε για να μπορέσω να αναπτύξω διάλογο μαζί σας. Αρχικά διαβάζα όσα γράφατε για να τα ακυρώσω (ματαιώσω). Αργότερα,  με το βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη    για την Τολίκα και την οικογένεια του Δημητρού, το οποίο αναφερότανε  στο δράμα των αδελφών Σοφίας και Τολίκα, και  με  όσα αναφέρατε και εσείς για τους γεμάτους  ζωντάνια  ανθρώπους της Μπάφρας, προβληματίστηκα.

 Αρχικά, έπεφτα και πάλι σε αντιφάσεις, και αναρωτιώμουν αν πράγματι  έκαναν  τέτοια πράγματα  σε ένα παιδί και στην  οικογένειά του, και ήθελα να  αποδείξω ότι όλα όσα λέγατε ήταν ψέματα. Πρώτα ξεκίνησα  με το όνομα που δώσατε,  και μίλησα με τον φαρμακοποιό Σαφέτ για αυτή την κατάσταση.  Ο Αδελφός Σαφέτ  ήταν κάποιος που είχε δει πολλά, κάποιος που νομίζω ότι  γνωρίζει πολλά πράγματα για τη Μπάφρα.  "Ναι είναι αλήθεια, συνέβη  ένα τέτοιο γεγονός, αλλά εσύ σε αυτή την υπόθεση μην ανακατεύεσαι περισσότερο" μου είπε. Αργότερα, εξ αιτίας αυτού του θέματος, η αστυνομία ή  κάποιος άλλος δεν ξέρω,  πλησίασε  τον  αδελφό Σαφέτ και  θα  του έλεγε  εν ονόματι του κράτους «μην ασχολείσαι  με αυτό το θέμα».

Τον Σαφέτ τον φαρμακοποιό τον είχαν απειλήσει ;

Ναι, ναι, αντιλήφθηκα ότι απειλήθηκε. Μετά τον αδερφό  Σαφέτ, είδα ότι όλα όσα λέγατε ήταν αλήθεια. Τότε άρχισα να διαβάζω πιο προσεκτικά όσα γράφατε. Αυτά τα πράγματα που έζησα,  με εμένα και   τον  φασισμό βασικά, θα μπορούσα να πω   ότι  έγιναν ορόσημο  της νέας μου ζωής. Η σαράνταχρονη Γκοντζά όταν διάβασε το βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη, μέσα σε μια στιγμή έγινε ένας εντελώς  διαφορετικός άνθρωπος. Δηλαδή, ένα μικρό κομμάτι αυτης μας της συνείδησης  παρέμεινε μέσα μας και δεν μπόρεσαν να το ξεριζώσουν και να το πάρουν μακρυά από εμάς.  Το να μην επηρεαστείς από αυτή την ιστορία, από όλα όσα συνέβησαν  σε αυτήν την  κοπέλα, πρέπει να είσαι εντελώς ρομπότ (αναίσθητος).

 Διαβάσατε την ιστορία της Τολίκα, μετά τί έγινε;

Όταν διάβασα και τελείωσα την  Tolika, ξεψαχνίζοντάς το βιβλίο  μάζεψα ό,τι πληροφορία και διεύθυνση υπήρχε σ΄αυτό  και που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Πρώτα πήρα το δρόμο για το φαρμακείο του αδελφού  Σαφέτ, απ΄τον οποίο  πήρα κάποιες πληροφορίες, αλλά επειδή φοβόταν  όπως είπα, δεν τον πίεσα πολύ. Μετά από ένα διάστημα που έγραψα στην τοπική εφημερίδα το άρθρο "Tolika", με πλησίασε ο αδελφός  Ρετζέπ Γιλμάζ που βρισκότανε  στην Bafra. Επίσης, στάθηκε  δίπλα μου και ο γείτονάς μου  ο Χαϊρουλάχ  ο παλαιοπώλης,  ένα άτομο ευαίσθητο σε αυτά τα θέματα.  Αρχίσαμε να κάνουμε έρευνα  από κοινού. 

Δηλαδή  βρήκατε βοηθούς;

Ναι, ναι, πολύ τους ευχαριστώ, αν δεν ήταν  αυτοί  δεν θα είχα προχωρήσει τόσο πολύ σε αυτό το θέμα. Και εσείς είστε από την Μπάφρα, ξέρετε αυτό το μέρος τουλάχιστον όσο και εγώ. Είχα μεγάλη υποστήριξη από αυτούς τους φίλους, τόσο από πρακτική όσο και από ηθική άποψη. Και υπήρχε  και ο Γιώργος Ανδρεάδης!

  «ΕΜΑΘΑ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ  ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ »

Ο Γιώργος Ανδρεάδης στην Τουρκία είναι απαγορευμένος συγγραφέας;

Όπως διάβασα αργότερα, έμαθα ότι απαγορεύτηκε. Είναι ένας από τους Έλληνες της Τραπεζούντας και έχει κάνει πολύ καλές δουλειές εδώ. Επιπλέον συμμετείχε και σε πολλά πάνελ  και  συνεντεύξεις. Όσο γνωρίζω από τη δουλειά του, ο ίδιος ήταν ένας  φιλειρηνικός άνθρωπος, αφιερωμένος στην αδελφοσύνη των λαών της Τουρκίας και της Ελλάδας. Φυσικά, μαθαίνω αργότερα ότι σε αυτή τη χώρα δεν είναι καθόλου εύκολο το να επιζητάς ειρήνη, οι μαχητές της ειρήνης ένας-ένας σκοτώνονται. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για αυτό, καθώς κοιτάζουμε την πρόσφατη ιστορία μας δεν μπορούμε να την προσπεράσουμε χωρίς να αναφερθούμε στον Χραντ Ντινκ και στον Ταχίρ Ελτζί.
 Ας συνεχίσουμε…Στα τέλη της δεκαετίας του '90, σε μια εφημερίδα της Τραπεζούντας δημοσιεύθηκε ένα άρθρο που έκανε επίθεση στον Ανδρεάδη. Αργότερα, ο αρθρογράφος θα ζητούσε συγνώμη επειδή παραπλανήθηκε. Ο Ανδρεάδης συνέχισε να στοχοποιείται και αυτή τη φορά την καμπάνια λυντσαρίσματος του, τη συνέχισαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Κωνσταντινούπολης. Τη συνέχισαν μέχρι τις 3-4 Δεκεμβρίου 1998, όταν με παρέμβαση του κράτους, ο Ανδρεάδης χαρακτηρίζεται ως «ανεπιθύμητος». Πλέον, από  αυτήν την ημερομηνία και μετά ο Γιώργος Ανδρεάδης δεν μπήκε στην Τουρκία και στα πάτρια  έδαφη. Λίγο αργότερα,  έρχεται σαν συνέχεια και η  απαγορεύση των βιβλίων και του έργου του εδώ. Και λέγεται επίσης  ότι κινητοποιήθηκε για την αναβίωση της Ελληνικότητας του Πόντου κάνοντας μια αφίσα. Δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα μπορούσε να γίνει αν βρισκόταν  εδώ, αλλά  εδώ και χρόνια δεν κατάφερε να έρθει στην πατρίδα του τη Μαύρη  Θάλασσα.

 ”Υπάρχουν άνθρωποι που δεν  θέλουν  να έρθουν  εδώ  αυτοί,  με τους οποίους κάποτε ζούσαν  μαζί   …” 

Όταν ξεκινήσατε, κατανοούσατε τη δυσκολία της κατάστασης;

Ναι, γι 'αυτό και είμαι πολύ ευγνώμων  στους δύο φίλους μου. Μοιράστηκαν ειλικρινά τις δυσκολίες μαζί μου,  όπως λένε ‘το καραβάνι μπήκε στο δρόμο’. Και εγώ, όταν άρχισα αυτή την έρευνα, αντιλήφηκα καλύτερα το  συστήμα μέσα στο οποίο έζησα. Υπάρχουν εκείνοι που δεν θέλουν να ξανασυναντηθούν με τους ντόπιους, με τους άνθρωπους  που κάποτε ζούσαν εδώ .... Υπάρχει μια προσέγγιση που βλέπει αυτόν τον πλούτο σαν ελάττωμα, σαν ντροπή. Αυτή η προσέγγιση προσπαθεί να περιορίσει τις ενέργειές μας. Μερικές φορές προφανώς και προσπαθεί να μας σταματήσει. Γι’ αυτά που λέω τώρα, μη σκεφτείτε ότι φταίει η παλιά μου ασθένεια, αλλά αυτά τα πράγματα υπάρχουν τόσο σε εμάς όσο και στην Ελλάδα. Και από τις δύο πλευρές οι ακραίοι εθνικιστές αντιτίθενται στη δίπλα-δίπλα ζωή.

Μετά τι κάνατε;

Έγραψα μια επιστολή στη μαμά Ελένη και έγραψα το τηλέφωνό μου στην επιστολή, μόλις έλαβε την επιστολή μου τηλεφώνησε.


Τη γράψατε στα τουρκικά;

Ναι, την έγραψα στα τουρκικά, άλλωστε όλοι οι ενήλικες που έφυγαν από  εδώ ήξεραν  να μιλούν τουρκικά, πιο πολύ οι νέες γενιές δεν ξέρουν.  Προσπάθησα να επικοινωνήσω με κάθε τρόπο, απ΄το βιβλίο, από δώ, από κει. Και το γράμμα ήταν ένας από αυτούς τους τρόπους, θα μπορούσα να δω το γράμμα που έγραψα σαν ένα μπουκάλι στον ωκεανό. Παραδέχομαι ότι δεν έδωσα παραπάνω τύχη σ΄ αυτήν την επιστολή. Είχα στείλει σε μια διεύθυνση που δεν γνώριζα καθόλου, ένα γράμμα στα τουρκικά.

Εσείς, δεν  πίστεύατε  και πολύ  σε αυτό το θέμα, έτσι;

Για να σας πω την αλήθεια ναι, αλλά πάλι αποφάσισα να την στείλω, βασιζόμενη στις πληροφορίες που  μετέφερε  ο Γιώργος Ανδρεάδης, σκεπτόμενη ότι αν υπάρχει μια αδελφή που περιμένει την αδελφή της, σίγουρα θα ανταποκριθεί. Η μαμά  Ελένη  απευθύνθηκε σε μένα με το τηλέφωνο.

Ποια είναι η Ελένη, παρεμπιπτόντως;

Η Ελένη είναι η κόρη της  Σοφίας, της μίας από τις δύο αδελφές που αναφέρονται στο βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη  «Τολίκα», και που μπορεί να είχε πάει στην Ελλάδα. Είναι η ανιψιά της Τολίκα. Λίγο καιρό μετά  το τηλεφώνημα, η μαμά Ελένη  ήρθε εδώ με τον ανιψιό της. Τις  ιστορίες που αφηγείται  ο Γιώργος Ανδρεάδης, μας τις διηγήθηκε η μαμά Ελένη με βουρκωμένα  μάτια,  μία προς μία. 

Ακόμα και αν δεν περίμενατε απάντηση στην επιστολή σας, τι  νοιώσατε λοιπόν τότε που η  Ελένη σας διηγείται όλα όσα είχε περάσει η οικογένειά της στη  γη των προγόνων;

 Πρώτα απ' όλα ένοιωσα πολύ άσχημα,  και φυσικά  η μαμά Ελένη από το να κλαίει μπροστά μου, δεν μπορούσε να πει ούτε την ιστορία της.  Με τα πολλά χωριστήκαμε ο ένας από τον άλλον…  Τώρα  βλέπω, ακόμα κι’από τον τρόπο που πίνουμε τον καφέ, πόσες πολλές  συνήθειες μας είναι παρόμοιες. Ενώ περίμενα κάτι πολύ ξένο. Πού να ξέρω;  Σαν επακόλουθο του ρατσιστικού μου υποσυνείδητου, ίσως να περίμενα ακόμα ένα ψυχρό και μακρινό πρόσωπο. Έτσι σκεφτόμουν τον ελληνικό λαό. Συζητήσαμε μετά με τους ντόπιους  και αργότερα με τον αδερφό Ρετζέπ. Στην πραγματικότητα, αυτό που έκανε τη Μπάφρα να είναι η Μπάφρα,  ξεριζώθηκε από δώ και πετάχτηκε  μακριά…Αργά το αντιλήφθηκα. Η μαμά Ελένη  από μένα ένα πράγμα ζήτησε, «Εσύ μετά απ΄αυτά είσαι  κόρη μου, εντάξει;» είπε.  Και εγώ  με  ευχαρίστηση δέχτηκα αυτήν την πρόταση και γίναμε σαν μητέρα και  κόρη.

Τι κάνατε μετά που πέρασε η νοσταλγία;

 Η μαμά Ελένη  έμεινε μαζί μας για λίγο και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα. Επίσης,   μαζί με τον αδελφό Ρετζέπ και τον Χαϊρουλάχ  πήραμε  τους δρόμους και αναζητήσαμε την Τολίκα σε όλα τα χωριά όπου ζούσαν Ρωμιοί.

Μπορείτε να μιλήσετε σύντομα για την ιστορία της Τολίκα χωρίς να εμβαθύνετε αυτή την αναζήτηση;

 Προτού πάω σε αυτή την  ιστορία που έζησε, θέλω να σας πω λίγα πράγματα για εκείνα τα χρόνια:
1) Με το που έχασε η Οθωμανική  Αυτοκρατορία τους Βαλκανικούς πολέμους, άρχισε η δύσκολη εποχή για τους  μη μουσουλμανικούς λαούς της Τουρκίας. Με λύπη μου λέω,  ότι στην κατάσταση  αυτή  είχαν το μερίδιό τους και οι μη μουσουλμανικοί λαοί που ζούσαν στη Μαύρη Θάλασσα .

 2) Ξέσπασαν οι οθωμανο-ρωσικοί πόλεμοι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ελληνικός λαός που   ζούσε στα παράλια μετανάστευσε στις εσωτερικές περιοχές του Πόντου.

3) Οι μη μουσουλμανικοί λαοί απαλλάχθηκαν από τη στρατιωτική θητεία. Από το 1914, ο μη μουσουλμανικός πληθυσμός, ο οποίος μετά την αλλαγή του στρατιωτικού νόμου απαλλάχθηκε από τη στρατιωτική θητεία, δεν θα πήγαινε πλέον στον στρατό.

Υπο κανονικές συνθήκες θα μπορούσατε  να σκεφτείτε ότι εξαλείφθηκαν οι διακρίσεις, αλλά βλέποντας   αυτά που εφαρμόστηκαν, θα δείτε ότι όπως έγινε σε πολλά μέρη,  έτσι και στη Μαύρη Θάλασσα  ιδρύθηκαν Τάγματα Εργασίας και άρχισαν να παίρνουν σε αυτά τους Ρωμιούς.

Όταν συνδυάστηκαν όλοι οι παραπάνω παράγοντες, οι δρόμοι αναγκαστικής μετανάστευσης, οι τσέτες και τα Τάγματα Εργασίας μετατράπηκαν σε μηχανές θανάτωσης. Το βουνό Νεμπιγιάν, το οποίο βρίσκεται εδώ (ενν. Σαμψούντα), έγινε ο τόπος όπου κατέφευγε ο ελληνικός λαός για να γλυτώσει από τη αναγκαστική  στρατιωτική θητεία και από  άλλες πρακτικές στις οποίες δεν ήθελε να εκτεθεί. Οι εκστρατείες τρομοκράτησης   του ελληνικού λαού ξεκίνησαν με   την ανυποταξία των  στρατιωτών και διάφορες άλλες δικαιολογίες.

H οικογένειά του Τολμάν Δημητρού  εκείνα τα χρόνια ζούσε στους πρόποδες του όρους Νεμπιγιάν. Ζούσαν στην περιοχή μεταξύ Σαμψούντας και Μπάφρας, η οποία είναι γνωστή ως Γκιζίγκιόλ (Gizigöl). Ο Τολμάν Δημητρός   ήταν ένας από τους κορυφαίους εμπόρους της Μπάφρας. Όπως είπε η  μαμά-Ελένη, ο Δημητρός είχε δύο κόρες. Ο Χατζή Ομέρ, ο ιδιοκτήτης του γειτονικού αγροκτήματος, προειδοποιεί τον Δημήτρη  να πάρει προφυλάξεις λέγοντας του ότι κάτι μπορεί να συμβεί αυτές τις μέρες. Στη συνέχεια, ο Τολμάν Δημητρός στέλνει με τον Χουσεϊν τις κόρες του,  την οχτάχρονη Σοφία και την τετράχρονη Τολίκα, στο  κτημα του  Χατζή Ομέρ. Στο αγρόκτημα του Χατζή Ομέρ περιποιούνται τα παιδιά πολύ καλά. Αργότερα, τα παιδιά παραδίδονται πάλι σε αυτόν τον αμαξά τον  Χουσεϊν. Ο Χουσεϊν τα παιδιά που πήρε από το αγρόκτημα του Hacı Ömer (Χατζή Ομέρ), κατευθύνθηκε στο δρόμο προς τη Σαμσούντα. Εν τω μεταξύ, οι Τολμανλάρ, που δεν στάθηκαν  τόσο τυχεροί όσο τα παιδιά τους, σκοτώνονται στις επιθέσεις που έγιναν  στο χωριό του Τολμάν Δημητρού.


Τότε τί ημερομηνία ήταν, ξέρεις;

 Φυσικά, ήταν το 1922, τότε ήταν  που αυτός  ο τόπος κάηκε εντελώς, πρέπει να πούμε ότι πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν εδώ γύρω τότε. Καθώς ο κακόψυχος Χουσείν μεταφέρει τα παιδιά κατ’ ευθείαν στη Σαμψούντα,  η Τολίκα θέλει να πάει για τουαλέτα και το λέει στην αδελφή της Σοφία. Η Σοφία λέει στον αμαξά  Χουσείν ότι η αδελφή της θέλει να πάει για τουαλέτα, ζητώντας του να σταματήσει, αλλά ο Χουσείν αντί να σταματήσει, αρπάζει το παιδί και το  πετάει  έξω από το κάρο. Η Τολίκα τρέχει πίσω από το κάρο χωρίς να μπορεί να το προφτάσει, ενώ η Σoφία έμεινε να κοιτάει χωρίς να  μπορεί να κάνει τίποτα για την αδελφή της. Έτσι με αυτόν τον τρόπο οι αδελφές  Σοφία και Τολίκα  αποχωρίστηκαν βίαια η μία από την άλλη.

 Η Σοφία συνεχίζει να αναζητά την αδελφή της;

 Ποτέ δεν παραιτήθηκε, παρά την ηλικία που προχωρούσε και παρόλες τις δυσκολίες  που έζησε, ζητούσε συνεχώς από την κόρη της Ελένη να προσπαθήσει να βρει τη θεία της που έμεινε στη Μπάφρα.  Επί πλέον η μητέρα της Ελένης, η Σοφία,   ανησυχούσε  έντονα και βιαζόταν, έλεγε συνεχώς ότι βλέπει στον ύπνο της  την αδελφή της που αναγκάστηκε να την αφήσει, βλέπει εκείνη την καταραμένη σκηνή  και οι κραυγές  βοήθειας της Τολίκα  δεν φεύγουν από τ’αυτιά της.
 Ο άνθρωπος όταν ταν μεγαλώνει   επιστρέφει πίσω στα παλιά πολύ περισσότερο. Δεν  απομένουν  πολλά που θα αποσπάσουν  το μυαλό  από την καρδιά του,  όπως συμβαίνει όταν είναι νέος. Το ίδιο έκανε και η Σοφία Καλπακίδη. Πέρασε τις τελευταίες στιγμές της ζωής της  βιώνοντας τις εκκωφαντικές  κραυγές βοήθειας  της  αδελφής  της  Τολίκα. Η Σοφία έχασε τη ζωή της το 2011 προτού μπορέσει να φτάσει στην αγαπημένη της αδελφή Τολίκα.

Είναι μια πολύ οδυνηρή ιστορία. Πώς εμπλέκεται ο Γιώργος Ανδρεάδης σε αυτή την ιστορία; Πώς τη μαθαίνει;

 Ακριβώς όπως μεταφέρουμε τις χαρές μας στο μέλλον, έτσι μεταφέρουμε και τον πόνο μας στο μέλλον. Αυτή είναι και η ιστορία της Σοφίας και της χαμένης αδερφής της, της Τολίκα. Η Σοφία τα είπε στην κόρη της την Ελένη και η Ελένη, τα όσα πέρασε η αδελφή της γιαγιάς, τα διηγήθηκε στην δική της κόρη. Η κόρη της Ελένης κάνει μια εργασία στο σχολείο της, σχετικά  με αυτήν την πονεμένη  ιστορία, και λόγω αυτής της ιστορίας της απονέμεται βραβείο. Με αυτόν τον τρόπο  εμπλέκεται   σε αυτή την πονεμένη ιστορία και ο συγγραφέας Γιώργος Ανδρεάδης, ο οποίος αργότερα την μετασχηματίζει σε βιβλίο. Επιπλέον, ο Γιώργος Ανδρεάδης για να μπορέσει να βρει την Τολίκα έκανε ακόμη και φίλους στη Μπάφρα, ο Σαφέτ ήταν ένας από αυτούς, αλλά  παρά τις προσπάθειές του δυστυχώς, ο Γιώργος Ανδρεάδης δεν μπόρεσε να βρει την Τολίκα.


 «ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΜΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΛΙΚΑ»

Ας επιστρέψουμε τότε πίσω στην Tolika, τι λέτε;

 Όπως είπα παραπάνω, συμμετείχα σε αυτήν την ιστορία με τη δική σας διαμεσολάβηση. Άρχισα εδώ, μαζί με πολλούς φίλους μου,  να ψάχνω για την Τολίκα. Τότε έπρεπε να συγκρουστούμε με την πραγματικότητα ακόμα περισσότερο. Δεν θα παραλείψω να πω ότι συναντήσαμε δεκάδες με το όνομα Τολίκα.  Αναζητώντας την Τολίκα συναντηθήκαμε με πολλά ορφανά. Αλλά εστιάσαμε περισσότερο στην Τολίκα του Ανδρεάδη. Επικεντρώσαμε στα χωριά μεταξύ της Μπάφρας και της Σαμψούντας και άρχισαμε  να δουλεύουμε και στο χωριό Σαρίκιοϊ. Ο αδελφός Ρετζέπ (Γιλμάζ)  με  υποστήριξε πολύ σ΄ αυτό το θέμα,  κι  αν δεν διέθετε το αυτοκίνητό του, ίσως δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε καν σε κάποιο αποτέλεσμα.

 Η Τολίκα που ψάχναμε εμείς είχε ένα πολύ συγκεκριμένο σημάδι στο μάγουλο της. Έτσι, αν η Τολίκα ζούσε εδώ, η δουλειά μας θα ήταν λίγο πιο εύκολη και χάρις σε αυτό  το σημάδι θα ήταν ευκολότερο να την βρούμε.  Αρχίσαμε να ψάχνουμε ένα προς ένα τα χωριά  στα οποία εκείνα τα χρόνια δίνανε στα παιδιά το όνομα ‘Τολίκα’.

 Όπως είπα, προσεγγίσαμε δεκάδες παιδιά που είχαν μείνει  ορφανά και  είχαν το όνομα Τολίκα. Συνεχίσαμε την αναζήτηση με αυτόν τον τρόπο για ημέρες. Και ενώ ψάχναμε στα χωριά, βρήκαμε τα ίχνη της οικογένειας της Τολίκα στη Μπάφρα, δηλαδή ακριβώς δίπλα μας. Έφτασα στον θείο Μεχμέτ, τον γιο της Τολίκα. Από νέος  ζούσε στη Μπάφρα, γύρω από το ζαχαροπλαστείο του στη λεωφόρο Karnaval. Αυτός που με βοήθησε να βρω την Τολίκα ήταν ο ο πατέρας του φίλου σου, ο Χαϊρουλάχ ο παλαιοπώλης.  Ο Μεχμέτ, για το θέμα αυτό δεν δεχότανε κανέναν, επειδή όμως μεσολάβησε ο Χαϊρουλάχ,  για να μη  μας δυσαρεστήσει μας  δέχτηκε. Μάθαμε ότι η σύζυγος του θείου Μεχμέτ ήταν και αυτή   Ρωμιά  και ότι ήταν ένα από τα ορφανά που κατά τη διάρκεια τηςς παιδικής τους ηλικίας παρέμειναν στη Μπάφρα. Ο θείος Μεχμέτ δεν γνωρίζε ούτε τη μητέρα του ούτε  τον πατέρα του, και τους δύο δεν τους γνώρισε.

Ο θείος Μεχμέτ, τη μητέρα του την Τολίκα πώς την αποχωρίζεται;

 Η Τολίκα μένει για ένα διάστημα  στο χωριό Χατχηομέρ (Hacıömer). Στη συνέχεια την πήραν από εκεί και την πήγαν  στο Σαρίκιοϊ.  Όταν η Τολίκα έγινε 15 ετών, την παντρέψανε με έναν ορφανό μουσουλμάνο. Απ΄ αυτόν τον γάμο  γεννήθηκε ένα παιδί. Στο χωριό όπου ζούσαν, μετά από λίγο καιρό αρχίζουν να   πιέζουν έντονα τον σύζυγο της Τολίκα λέγοντας του  «εσύ  γιατί πήρες αυτήν την Ρωμιά;». Αποτέλεσμα αυτής της πίεσης, ήταν αυτός να παρατήσει την Τολίκα, τη γυναίκα του. Ο πρώην σύζυγος της Τολίκα κρατάει κοντά του το παιδί. Στη συνέχεια παντρεύεται μια γυναίκα από τη συνοικία Μπουγιούκ τζαμί (Büyükcami) της Μπάφρας. Δίνουν τότε την Τολίκα σε ένα αγρόκτημα σαν υπηρέτρια. Η οικογένεια που πήρε την Τολίκα, δίνοντας ως αντάλλαγμα μια αγελάδα, την δίνει κι αυτή με τη σειρά της σε μια άλλη οικογένεια. Στην οικογένεια εκείνη η Τολίκα παντρεύεται με έναν Αλβανό.

Μετά τι απέγινε ο  Μεχμέτ;

 Ο πατέρας, ο οποίος χωρίζει τον Μεχμέτ από τη μητέρα του, δεν φροντίζει το παιδί  και το παραδίδει σε άλλη οικογένεια. Αυτή η οικογένεια φροντίζει τον θείο Μέχμετ, και όταν ο θείος Μεχμέτ μεγαλώνει, μαθαίνει ότι είναι Έλληνας.

Τι έκανε η Τολίκα  σε αυτή την περίπτωση;

  Η Τολίκα που την πουλήσανε με αντάλλαγμα  μια αγελάδα, ενάμιση χρόνο μετά πεθαίνει από  φυματίωση. Υποθέτω ότι ίσως πέθανε 19 ή 20 ετών.

«από το κλάμα δάκρυ στα μάτια μας δεν έμεινε»

Είναι πραγματικά οδυνηρό, σ΄αυτήν την ηλικία αλλάζει χέρια από τον έναν στον άλλον, σαν να ήταν εμπόρευμα …και τελικά έχασε τη ζωή της. Σε αυτό το σημείο ας επιστρέψουμε πίσω στον γιό της Τολίκα…

 Με τη διαμεσολάβηση του Hayrullah (Χαϊρουλάχ)  πήγαμε στον θείο Μεχμέτ. Ο θείος Μεχμέτ άρχισε, από όσα  γνώριζε, να μας λέει ήσυχα την ιστορία του. Είπε  την ιστορία της μητέρας του της Τολίκα, που όπως είπα παραπάνω δεν είχε καθόλου συγγενείς. Ο θείος Μεχμέτ καθώς μας έλεγε  για την οικογένειά και για όλα όσα έζησε τα μάτια του γέμισαν δάκρυα, …. και εμείς  ζούσαμε μαζί του το πεπρωμένο του……  και ακούγαμε  ….. και  από το κλάμα δάκρυ στα μάτια μας δεν έμεινε.
  Κάθήσαμε μαζί με τον  Χαϊρουλάχ στο βάθος και  με δάκρυα  ακούγαμε όσα έλεγε. Όταν είπαμε στον θείο  Μεχμέτ ότι οι ξαδέλφες του ζούσαν στην Ελλάδα, από τη χαρά του αντέδρασε σαν τρελός, και εμείς σαστήσαμε, είπαμε  ότι ίσως σε εμάς αντιδρά έτσι, ενώ στην πραγματικότητα  ζει μέσα στον φόβο … μια   στιγμή μάλιστα,  σαν να …ξελαφρώσαμε,   αρχίσαμε  ξαφνικά να γελάμε.
Με την ευκαιρία, πόσο χρονών είναι ο θείος Μεχμέτ;
Είναι 90 χρονών.

Πώς συναντήθηκε ο θείος Μέχμετ με την κόρη της Σοφίας την Ελένη και με τους τους άλλους συγγενείς,;

 Αφού τελειώσαμε  τη συνομιλίας μας με τον θείο Μέχμετ, αμέσως μετά του είπα για την Ελένη που ζούσε στην Ελλάδα. Η μαμά Ελένη  και οι συγγενείς της, μέσα στην εβδομάδα αμέσως ήρθαν στην Μπάφρα. Εμείς, μαζί με τη  μαμά Ελένη  και τους συγγενείς που είχε κοντά της, πήραμε το δρόμο για το σπίτι  του θείου Μεχμέτ.

Θα ήθελα να μπορούσα να  γνώριζα και  τη μητέρα της  Ελένης, λες και δεν  ήταν η Ελένη εκεί μπροστά μου, αλλά η Σοφία. Όπως ακριβώς η Σοφία ήθελε να σμίξει με  την αδερφή της την Τολίκα, το ίδιο αισθανόταν και η Ελένη για τον ξαδέλφό της Μεχμέτ.  Γι΄αυτό τον λόγο  τόσο πολύ ήταν ενθουσιασμένη, που συνεχώς  την έπιαναν κρίσεις  κλάματος.
 Η μαμά  Ελένη είναι μια όμορφη κοντούλα  Ελληνίδα πάνω από τα 70, με λευκά μαλλιά, όπως είπα, ο θείος Μεχμέτ  ενενηντάρης  πλέον δεν είναι σε θέση να περπατήσει χωρίς υποστήριξη. Για να  έρθει προς το μέρος μας κρατούσε ένα στήριγμα  που τον διευκόλυνε. Άνοιξε την πόρτα να μπούμε. Εμείς με τη  μαμά Ελένη  πρώτα μπήκαμε μέσα, και ο Μεχμέτ αντικρύζοντας τη μαμά Ελένη  και το παιδί του αδελφού της, για μια στιγμή ένιωσε σαν να είχε δει τους γονείς του. Μπροστά στο έκπληκτο βλέμμα της μαμάς  Ελένης, ο  θείος  Μέχμετ ανέφερε  την ομοιότητα που είχαν τα μάτια και το μέτωπο της  με αυτά της  μητέρας του. Αγκαλιάστηκαν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα έμειναν αγκαλιάσμένοι και έκλαιγαν….τα ξαδέλφια, μετά από  ενός αιώνα σχεδόν χωρισμό,  δεν άφηναν  ο ένας τον άλλον.

Η μαμά  Ελένη φιλάει τα μάτια και το πρόσωπό του ξαδέλφου της  …και δεν τον αφήνει. Δεν ξέρω πώς να σας περιγράψω  τα συναισθήματα που έζησα εκεί, δεν είναι κάτι που μπορεί να ειπωθεί και σε όλη τη ζωή μου  δεν θυμάμαι άλλη στιγμή να ήμουν τόσο χαρούμενη. Την ημέρα εκείνη οι μητέρες  όπως την  Ελένη δεν έμειναν αποκομένες απ’ τις ρίζες τους,  έπρεπε να επιστρέψουν στη Σαμψούντα  αλλά και  να υποσχεθούν ότι  δεν θα  αποχωριστούν μεταξύ τους  ξανά .  Από καιρό σε καιρό, η μαμά- Ελένη έρχεται για να δει τον ξάδερφό της. Όπως και να έχει, η μαμά -Ελένη  και ο θείος Μεχμέτ βρήκαν στη Μπάφρα   ένα κομμάτι τους,  που για  σχεδόν έναν αιώνα τους έλειπε.


 "Αυτή η   αναζήτηση  μας έχει αλλάξει  όλους μας"

Και ο αγαπητός Γιώργος Ανδρεάδης αν ζούσε σήμερα, θα ήταν απόλυτα ευτυχισμένος, έτσι δεν είναι;

 Είναι δυνατόν; Χάρη στον αγαπητό Γιώργο, όλοι μας σήμερα έχουμε ανταμώσει με  τη χαμένη μας πλευρά. Δηλαδή εσύ, εγώ, ο θείος Μεχμέτ, η Ελένη και πόσες ακόμα  χαμένες ζωές δεν θα εμφανιστούν μετά απ΄αυτό. Γι 'αυτό δεν μπορώ να σας περιγράψω  πώς αισθάνομαι  που  γνώρισα τον Γιώργο, την Ελένη, εσένα. Όλη αυτή η αναζήτηση μας έχει μεταμορφώσει όλους μας λίγο, κανείς απ’ όσους  έχουμε  εμπλακεί σε αυτή την ιστορία δεν μπορεί πια να ζει όπως πριν.

Ένα άρθρο που διάβασα λέει  ότι στον Πόντο έχουν χαθεί  35.000 Ρωμιόπουλα. Με μεγάλη προσπάθεια, επανενώσαμε  ένα  παιδί με το δικό του παρελθόν και ευελπιστώ  ότι και δεκάδες χιλιάδες άλλα παιδιά θα μπορέσουν να  συναντήσουν τις δικές τους ρίζες και θα σωθούν από την ορφάνια τους. Για ακόμα  μια φορά   με ευγνωμοσύνη μνημονεύω τον αγαπητό  Γιώργο Ανδρεάδη, τη Σοφία, την Τολίκα  που πέθανε από  φυματίωση σε νεαρή ηλικία. Προσδοκώ ότι αυτές οι προσπάθειες θα αυξηθούν, ότι θα είναι η αφορμή  για την ειρήνη των  δύο λαών και για να αντιπαρατεθούμε με το παρελθόν μας.


Πηγή: Δημοκρατικές ειδήσεις
Μετάφραση: Β. Αλατζίδου

Η ΤΟΛΙΚΑ Συγγραφέας: ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Εκδότης: ΕΡΩΔΙΟΣ
https://www.ianos.gr/i-tolika-0163427.html

Αληθινά σενάρια ΕΤ 3 Ανδρεάδης Τολίκα
 https://www.youtube.com/watch?v=3tUi6Jds3Lg

ROJAVA'DA KI İŞGALE VE ÖLÜMLERE HAYIR

Yannis Vasilis Yaylalı 

Yine İstanbulda 3.3 ya da 5.3 siddetinde gerçekleşen depremden bahsediyorlar ama asıl depremi görmüyorlar . Kürtler göz göre göre Rojava'da  katledilirken neredeyse sıfır tepki var,  asıl deprem vicdanlarinizda  yaşanıyor ve şiddetinin de hatti hesabi yok.

Kimi arkadaşlarımız ,dostlarımız  bugün yaşadığımız bu durumu ABD'nin Irak işgaline verilen tepkiler ile ölçüyor ve tepkisizliği anlamaya çalışıyor. Çok açık söylüyorum o  gün işgal nedeni Kürtler olsaydı, bugün olduğu gibi sessizlik olurdu.Toplumsal mühendislik sonuçu müthiş bir Kürt düşmanlığı ve fobisi mecvut.Sessizliğin asıl kaynağı burada, burayla yüzleşmediğin sürece bu tepkisizlik böyle sürüp gidecek. Bu üretilmiş korkuya karşı batıdaki muhalefet olmasi gerektiği gibi maalesef mücadele geliştiremedi. Şimdi ise onun sonuçlarını yaşıyoruz. Ama yine de CHP'li Canan Kaftancioglu çark edıp açıklama yapmak zorunda kalıyorsa,  yine İBB başkanı Imamoğlu 'için rahat değil' diyorsa bu yine de bir şeyler yaptığımızı gösteriyor . Geçmişle hesaplaşacağımiz daha rahat günler olacaktır ama şimdi tempomuzu arttırarak mucadele etmeye devam etmeliyiz .Rojava'da ki işgale göstermemiz gereken tepkinin çok çok gerisindeyiz, üstelik dünya kamuoyu yanımızdayken  ama yine de yılgınlığa düşmeden var olan gücümüzü dağıtmadan  devam etmeliyiz.

Hükümet yine en iyi bildiği şeyi tekrarlıyor, bu ne vicdana, ne akla, ne de herhangi bir insanî hukuka sığacak  savaşı  yürütürken  doğacak tepkileri önceden bastırmak için elindeki yargı erki dâhil varolan mekanizmaların tümünü korku yaymak için kullanıyor . Böylece aslında kimse yürütülen bu isgal hareketinin neyi kamufle ettiğini söyleyemeyecek duruma getirilmek istemiyor. Savaş karşıtlarının, barış yanlılarının sesinin kisilmasi hedefleniyor . Basın- medya ile ve diğer mekanizmalar ile adeta esir alınmış kamuoyu ile savaş karşıtlarının buluşması engellenmeye çalışılıyor. Ne olursa olsun savaş karşıtları halk ile kendi arasına örülen duvarları yıkacak mücadele metodlarını bulmak zorunda ve halkalara ulaşıp yaşanan seyin bir beka savaşı değil işgal hareketi olduğunu anlatmalı.

Bu sürecin gezi süreci ile 7 haziran ile 1 kasım arasında gerçekleşen operasyonlar ile amacının aynı olduğunu yani AKP iktidarının, özelde ise tarafli cumhurbaşkanının siyasi ikbali için yapıldığını anlatmak gerekiyor. Sırf br lider kurtulsun diye sadece Türkiye değil, Ortadoğu ateşin içine atilmaya çalışılıyor. Turkiye'de ki laik kesime de özel de  CHP'nin ve genel de ulusalcıların içine girdiği soven ikilem anlatılmalı sırf Kürt düşmanı-korkusu yüzünden ortak olunan işgalin Türkiye halklarına faturası anlatılabilmeli. AKP hükümetin hedefinin sadece Kürtler olmadığı, yaşadığımız Türkiye de dâhil tüm bölgenin selefilesmesi için düğmeye bastığını ve bu çetelerin Türkiye'nin geleceğine ortak olacaklarını anlatmak gerekiyor.

Çok net söylemek gerekirse Recep Tayyip Erdoğan ve kabilesi toplumu Kürt düşmanlığı, fobisi üzerinden esir almış durumda.Şimdi savaş karşıtların bir kısmı da rehin durumda maalesef. Yukarıda anlattığım şeyler çok acil olarak düşünülüp harekete geçilmeli. Ya Erdoğan'ın bu bildik oyununa gelip onun siyasi yaşamını kurtaracaksinız ve tabi yeni bir Afganistan Pakistan olmayi da kabullenerek , ya da yüzyıllık ezberi tuzla buz edip Erdoğan'ın ve kabilesinin her sıkıştığında koz olarak kullandığı Kürt fobisini aşıp geleceğini kendi ellerinize alırsınız.Şu an bizim diktatörümuze  sağladığımız meşruluk ile bizi İşid belasindan kurtaran Kürtlere savaş açıyoruz. İşid ve El Kaide örgütlerine can suyu oloyoruz ve en önemlisi de  Rojava'da ki  işgal hareketinde daha yaşını doldurmamış çocuklar bizim verdiğimiz olur ile  paramparça edilerek öldürülüyor unutmayın .Şimdi bin yıldır kardeşiz dediğimiz Kürt halkına bunun basit bir slogan olmadığını gösterme zamanı. Şimdi savaş karşıtlarının 'barış hemen şimdi ' , 'askere gitme kardeş kanı dökme'  söylemlerinin birer boş slogan olmadığını gösterme zamanı. Şimdi her fırsatta biz enternasyonalistiz diyenlere bun altını doldurma zamanı.

SREBRENİTSA KATLİAMI HALA DEVAM EDİYOR

Yannis Vasilis Yaylalı

Srebrenitsa soykırımından kaçmak isteyen Bosnalı’ların kullandığı ve ‘Ölüm Yolu olarak bilinen orman yolunda üç gün sürecek olan ve Marş Mira adı verilen ‘Barış Yürüyüşü’ her zaman olduğu gibi  8 Temmuz da başlayacak. Srebrenitsa soykırımın da katledilenleri onurlandırmak için dünyanın birçok yerinden gelen aktivistler üç gün boyunca orman yolunda yürüyecekler.

Srebrenitsa soykırımını hala bilmeyenler için kısaca Srebrenitsa Soykırımı nasıl olmuştu anlatmak istiyorum .Srebrenitsa soykırımı Bosna-Hersek’in Srebrenitsa kentinde general Ratko Mladiç komutasındaki ağır silahlarla donatılmış Bosna Sırp ordusu tarafından 8300 Bosnalı Müslümanın katledilmesine verilen addır.

Yugoslavya'nın dağılmasiyla bırlıkte 1992 yılında Sırpların Bosna'da başlattığı soykırım işgalleri  doğuya  doğru hızla ilerledi ve nüfusunun yüzde 75'ini Müslümanların  oluşturduğu 36 bin nüfuslu Srebrenitsa'yı ele geçirdi. Birkaç ay sonra Boşnaklar kasabayı geri aldı. Ancak Sırplar Boşnakların elindeki bölgelere karşı 1993 Ocak'ı ile başlayan ve Mart ayına kadar devam edecek ikinci bir saldırı dalgası başlatı . Srebrenitsa ve Zepa, Sırpların elindeki bölgenin oldukça içlerinde, düşman birlikler tarafından kuşatılmış bölgeler  haline geldi. Çevre bölgelerden kaçan Boşnakların göçü sonucu  Srebrenitsa'nın nüfusu 60 bine çıktı. Su, gıda ve tıbbi malzeme kıtlığı başladı.

Birleşmiş Milletler, 1993'ün nisan ayında  Srebrenitsa, Zepa ve Gorazde'yi ''güvenli bölge'' ilan etti. BM Barış Gücü, bu bölgelere asker sevk etti ve Sırp  saldırıları durdu. Ancak Srebrenitsa etrafındaki Sırp kuşatması devam etti ve sonraki iki  yıl içinde çok az sayıda insani yardım konvoyunun kasabaya girmesine izin verildi. Müslümanların elindeki silahlar BM Barış Gücü tarafından koruma gerekçesiyle toplanmıştı.Şehre yıllar boyunca yardım malzemesi, özellikle de tuz girişi bilinçli bir şekilde engellemiştir. Bu şekilde Boşnaklar güçsüz bırakıldı ve General Mladiç’ten önce açlık çoktan Srebrenitsa da can almaya başlanmıştı .

SREBRENITSA SOYKIRIMI TAMAMEN BM GÖZETIMİNDE GERÇEKLEŞTİ

Srebrenitsa’da gerçekleşen soykırım  yukarıda da anlattığım gibi  tamamen barış gücünün gözetiminde gerçekleşti. Yugoslavya’nın dağılması ile başlayan iç savaş sürecinde Sırp milliyetçilerinin Bosna’da başlattıkları katliam üzerine BM araya girmiştidi  Srebrenitsa'nın da aralarında olduğu 6 güvenlik  bölgesi oluşturulmuştu. Savaştan önce 24.000 nüfusa sahip olan kentin nüfusu mültecilerin gelmesiyle 60 bine ulaşır. Güvenlik nedeniyle Srebrenitsa silahsızlandırılır. Mladiç komutasındaki askerler kente saldırılarını arttırınca, halk verdiği silahları geri ister. Fakat silahları alamadıkları gibi, bir gece yarısı Hollandalı askerler Fransalı komutandan aldıkları emirle kenti boşaltırlar. Katliam için adeta şehir hazırlanmıştır.

Nihai soykırım  için General Karaciç 9 Temmuz 1995 günü Srebrenitsa'nın alınması emrini verdi. Srebrenitsa’nın Tanjarz Kırsalı’nda tam 10.000 kişiyi esir alan askeri grup Mladiç’in emriyle öldürmeye başladı. Beş gün süren katliamda tam 8300 insan katledildi. Alınan Bosnalı esirlerden 2700 kişisi ise daha sonra serbest bırakıldı.

SREBRENİTSA YARGILAMALARI

Uluslararası Adalet Divanı  2007 yılında  Srebrenitsa ve çevresinde yaşananları 'soykırım' olarak adlandırdı. Farklı mahkemelerde görülen yargılamalarda Srebrenitsa katliamına katılmış 69 Sırplıya 699 yıl ceza verildi .

Sırp komutan Ratko Miladiç 2017 kasımında  muebbet hapise mahkum edildi. Bosnalı Sırpların eski lideri Radovan Karadzic 2016 yılında  sonuca bağlansn davada 10 ayrı suçtan 40 yıla mahkûm edildi.
Ayrıca Lahey bölge mahkemesi  Hollanda'yı da suçlu buldu. Srebrenitsa'nın işgali sırasında BM bünyesinde görevli  Hollandalı askerlere  sığınmış 300 sivilin Sirp askerlerine teslim edilmesinden dolayı Hollanda'yı suçlu buldu.
Srebrenitsa soykırımın da  katledilen 8.722 kişiden ancak 6.610 kişinin cenazesine ulaşılabilmiştir . 1600 kurbanın cenazesine hala ulaşılamadı

SOYKIRIM KARŞITLARI SREBRENITSA DA  15. BULUŞMALARINI GERÇEKLEŞTİRECEK

Srebrenitsa katliamında yaşamlarını kaybedenleri anmak için dünyanın birçok yerinden bir araya gelen aktivistler bu sene yine 8 Temmuz günü erken saatlerde Nezuk’ta buluşarak üç gün sürecek ve Potoçari’de bulunan anıt mezarda sona erecek olan ölüm yolunda barış yürüyüşünü gerçekleştirecek. Srebrenitsa katliamında yaşamlarını kaybedenleri anmak için başlayan yürüyüş 11 Temmuz’da Potoçari anıt mezarında sona erecek.

SREBRENITSA SOYKIRIMI HALA DEVAM EDIYOR. BU YÜZDEN ACILI AİLELER İLE DAYANIŞMA ÇAĞRISINDA BULUNUYORUM

Srebrenitsa soykırımı yargılamaları yapilsa da , bu tür  bir çok katliam ve soykırım yargılamaların da  olduğu gibi belli ulusal sonuçlar  elde edilse de , (göstermelik Hollanda kararının dışında) yaşanan soykırımın uluslararası sorumluları hala ortaya çıkarılmamıştır. Srebrenitsa soykırımının üzerinden 24 sene geçse de bu yüzden acılar hala taptaze ,yaşamlarını yitirenlerin yakınları hala adalet mücadelesi vermeye devam ediyor. Buradan bir kere daha bu tarifsiz soykırım acısını yaşayan Srebrenitsa halkına, acılı ailelere sabır diliyorum, acılarının önünde saygıyla eğiliyorum ve dayanışma duygularımı paylaşıyorum.

Buradan HDP dahil tüm muhalif  siyasi parti ve sivil toplum örgütlerine çağrıda bulunuyorum. Bu sene Srebrenitsa da sizde hazır bulunun, üç gün sürecek ölüm yolunda barış yürüyüşüne dâhil olun, yürüyüşün sonunda Potoçari anıt mezarinda aileler ile birlikte törende hazır bulunun.Bu zamana kadar ben Srebrenitsa törenlerinde ne HDP'nin, ne de  muhalif diğer gurupların adını duydum. Oysa soykırım ve katliamların dili,dini, ırkı, ideolojisi olmaz. Bu önemli bir insanlık fırsatı, biz hep kendi bulunduğumuz yerden yaşadığımız acılara saygı duyulmasını istiyoruz fakat benzer şeyi biz Srebrenitsa da yaşanan soykırım  açısından hiç değerlendirdik mi.Yaşadığımız bir çok katliam için sürekli vicdan çağrısı yapıyoruz peki biz kendimiz için öteki sayılacak olanların yaşadıklarına ne kadar duyarlıyız bunu gösterme zamanı, tam vicdanlı   olma zamanı . Roboski'ye Reyhanlı'ya ,Suruç'a , Ankara'ya  adalet talep edebilmek için  önce Srebrenitsa'ya adalet istemeliyiz...

BİZ PONTOSLU RUMLARIN MEŞRULUĞUNU KIMSE SORGULAYAMAZ

Yannis V Yaylalı

Turkiyede bir ilk  olarak Trabzon Rumcası sözlüğü yayınlandı. Sevgili Aziz Küçük de Duvar Kitap'a Vahit Tursun'un  yeni çıkan Romeika-Türkçe sözlüğü için tanıtım yazısı yazdı.

Yazıda ki paylaşılan bir nota bir şey söylemeden edemeyeceğim. Ne menem bir şeymiş bu islam.Bu nasıl bir tehlikedir , ayrıca siyasal islamin geldiği noktayı göstermesi acısından da ne acı durumdur . Geçenlerde benzer görüntüyü  İmamoğlu'nun istanbul belediyesin de verdiği toplu dua resminde de görmüştük . İste Kürtler het fırsatta  diyor ki Türkler'e biz islami öğrettik.

Yani her kim meşruluk sorunu yaşıyorsa kraldan kralcı olma yarışına katiliveriyor. Bu müslüman kardeşlerin Türkiye versiyonu olan AKP'nin ve  projesi olan siyasal islaminın ne kadar başarılı olduğunu gösteriyor. Maalesef ki bu yarışa biz Pontoslu Rumlar da dahil oluyoruz. Aziz'in tanıtım  için yazdığı yazının bir bölümünde  Vahit Tursun' dan alıntılıyarak   'islam'in anadolu da  yayılışında kullanılan en önemli anadilin Romaika olduğunu belirtiyor. Bu not ne saikle paylaşılmış bilmiyorum ama islam yayılınca ne Kürtlerin başı göğe erdi. Ne de biz Pontoslu Rumların .

Bence çok talihsiz bir not paylaşımı olmuş ki , soykırım dönemi anlatıları dinlenirse , o süreçte bir çoğunun soykırıma katilma nedeni islam dinidir. Ve bugün Kürtler yine yayılmasında yardımcı olduğumuz bu din kullanılarak soykırıma tabi tutuluyorlar. Inanin bir uyanış ile tekrar ayağa kalktığımızda Pontos'da bize yine yayılmasında yardımcı olduğumuz dini kullanarak saldıracaklar.

Bizim kimseye ne müslüman olduğumuzu , ne de hiristiyan olduğumuzu kanıtlamamiza gerek yok.Bize yapılanlara karşı hak ve adalet mücadelesi yürütürken, kendi kimlik değerlerimize, dilimize, kültürümüze sahip çıkmamiz yeterli. Biz kimsenin varlığını sorgulamıyoruz, kim neyse öyle kabul ediyoruz,  Kimse de  bizim varlığımızın meşruluğunu  sorgulayamaz, biz nasılsak bizi öyle kabul etmek zorundalar.

Sözlüğümüze gelince yakın modern cağ anlamında bakılınca ilk ve çok değerli eserimizdir. Belki biz Pontoslu Rumlar için tam  Kuran sayılmasa da onun abecesi olduğunu rahatlikla söyleyebilirim, emeğine sağlık sevgili Vahit Tursun. Biliyorum ki çok değerli mesailerini gözün kapalı dilimiz için harcadın, ve harcamaya da devam ediyorsun .Tüm Pontoslu Rumlar bütün zamanlar da hep müteşekkir olacak sana.

İlk Romaika Türkçe sözlük yayınlandı

Türkiye’de yüzyıllardır konuşulan, ancak konuşucularının bugüne kadar sahip olmadığı, görmediği sözlük ve alfabesi yayınlandı. Vahit Tursun’un yıllar süren emeği ve derlemeleri sonucu hazırlanan sözlük Romeika (Trabzon Rumcası)-Türkçe olarak kitaplaştı.

Heyamola Yayınları tarafından çıkarılan sözlüğe danışmanlık yapan ve önsözünü yazan Oxford Üniversitesi Modern Yunanca Emeritus Profesörü Peter Mackridge sözlüğün önemini şöyle ifade etti: “Karadeniz Rumcası şu anda tehlikede olan yani yok olma tehdidi altında bir dil olarak tasnif edilmekte. Her bir dilin dünyayı görme ve hissetmeye dair kendine özgü bir yolu vardır, dolayısıyla dünya dillerinin toplamı, insanlığın toplam tecrübesine eşittir. Karadeniz Rumcası bütün bir kültürün açıklayıcısı, hissiyatı, bilgisi, bakış açısı ve fikriyatıdır. Bu kültür Karadeniz dışındaki Helen kültüründen çarpıcı biçimde farklıdır, ancak Türkiye’nin geri kalanındaki kültürden de farklıdır. Tehlike altındaki bir dil, tehlike altındaki bir tabiat varlığı gibidir; bir dil yok olduğunda, insanlık kültürünün zengin çeşitliliği ve tecrübesi azalır ve fakirleşir, tıpkı tabiatta bir tür yok olduğunda tabiatın çeşitliliğinin azalması gibi. Tüm bunlar Vahit Tursun’un sözlüğünün zamanlamasının ne kadar yerinde olduğunu açıklıyor sanırım. Bu eser, bölgenin çok kıymetli Rumca söz varlığı ve gramer hazinesini muhafaza edecek ve halen konuşabilenlerin bu dili bütün tafsilatıyla kullanmayı sürdürmelerini teşvik edecektir.”

Vahit Tursun da kitabı hakkında sosyal medyadan şu mesajı paylaştı: “Bir ömür harcadığım, üç yıldan fazladır bitti-bitecek diye adeta bir yılan hikâyesine döndürdüğüm, Çaykara, Dernekpazarı, Sürmene, Tonya ilçelerinin yaklaşık yirmi köyünden yaklaşık yetmiş kişinin katkısıyla ortaya çıkardığım ROMEİKA – TÜRKÇE SÖZLÜK (Trabzon Rumcası) nihayet Heyamola Yayınları tarafından yayınlandı. Ne yazık ki, Unesco’nun ”Yok olmaya aday diller” listesine eklediği, bizim ana dilimiz, Türkiye’nin bir rengi, Anadolu’da mevcut ana diller yelpazesi içerisinde en kadimi olan ROMEİKA için ben elimden geleni yaptım. Umarım yeni nesil bu sözlüğe sahip çıkar, hak ettiği ilgiyi görür, dilimiz için bir can suyu olur ve bu alanla ilgili çalışmaların önünü açar.”

Heyamola Yayınları yönetmeni Ömer Asan, yayınladıkları sözlüğün Türkiye’de bir ilk olduğunu, yalnızca bu dili konuşanlara değil Türkiye’deki dil bilimcilere, tarihçilere, coğrafyacılara, halk bilimcilere ve Karadeniz hakkında araştırmalarda bulunanlara da önemli katkılar sunacağını belirtti.

Kaynak: Mavri Thalassa 

YA ZALIM'IN YANINDA DURUP TOPAL OSMAN DİYECEKSİN, YA DA MAZLUMUN YANINDA DURUP HRANT DİNK , TAHIR ELÇİ DİYECEKSİN

YA ZALIM'IN YANINDA DURUP  TOPAL OSMAN DİYECEKSİN, YA DA MAZLUMUN YANINDA DURUP HRANT DİNK , TAHIR ELÇİ DİYECEKSİN

#HalaBuradayız

Yannis Vasilis Yaylalı

Seçimler dolayısıyla bir AKP klasiği ile daha karşı karşıyayız. Üç dönemdir AKP politikalarını takip edenler iyi bilir ki seçimler söz konusu olunca ilk akla gelen karşı tarafın ötekileştirilmesi politikasıdır. Kürtlere karşı girişilen ötekileştirme politikalarını biliyoruz artık, kısaca ifade etmek gerekirse 'terorizm ' eşitlenmek. Bu duruma bir çok kez şahit olduk, muhtemelen bundan sonra da benzeri şeylere şahit olacağız . Malum önümüz de kaybedilmiş bir seçimi kazanmak için yeni seçim var. AKPli yetkililer yine ötekileştirme politikalarını devreye sokacak da bu sefer karşılarında Kürtler yok da Trabzonlu Ekrem İmamoğlu var. Karediniz dediniz mi akla ilk gelen ve devreye neyin gireceği bellidir. 'Pontos,Pontosluluk ve Pontosculuk' hal böyle olunca karşı tarafı Pontoslu ,Pontoscu yaptıklarında onların elinde de üç halkın kasabı Topal Osman kalıyor.

Ben bu polemiğe dâhil olmayacağım, zaten dahil olunacak bir şey de kalmadı çünkü işin ilginç yanı bu linç kampanyasına maruz bırakılan da , bu linç kampanyasını örgütleyenler de kanlı katil Topal Osman'a bağlılık sözü verdiler. Bu arada olan yine bize oldu yine , herşeye rağmen  varoluş mücadelesi veren , hala kendini inkar etmeyen, susmayan Pontoslu Rumlar da var. Bu ötekileştirici kampanyanın alt metni doğru okunursa bir anlamda hala soykırıma, asimilasyona , inkara karşı ayak direyen Pontoslu Rumlara tehdit niteliğindedir. Bu olay bize bir kere daha  gösterdi ki  iktidarı ve muhalefeti ile soykırımda ısrar devam ediyor.

Bu seçim bahanesiyle bir kere daha iktidarı ve muhalefeti ile bizleri ötekileştirmeye maruz bırakan nefret söylemlerinden dolayı her iki tarafı da kınadığımı belirtirken bu dili ve üslubu kullanan kesimleri de ve derhal halkımızdan özür dilemeye davet ediyorum . İktidarı ve muhalefeti ile ne tür oyunlar organize ederseniz edin , ne kadar ötekileştirme politikalarını devreye soksanız sokun. Biz Pontoslu Rumlar ötekileştirmeyi kabul etmeyip sözümüzü çok çeşitli yollar ile söylemeye ve #halaburadayız demeye devam edeceğiz.

Peki seçim bahanesiyle bir ötekileştirme aracı olarak kullanılan ve her iki tarafın da bağlılık sözü verdiği Topal Osman kimdir ? Önce sırayla gidelim, mesela Topal Osman'ın Giresun'da olduğu zamanlar da ' verdiği bazı hizmetleri ' aktarmak istiyorum. Sonra sırasıyla bu anti-kahınamanın ülke sathında yaptıklarını , yaptıklarına karşı ise adli makamlardan tutun da en üst mülki amir ve siyasetçilere kadar ne tavır almışlar ortaya koymaya çalışacağım.

TOPAL OSMAN VE ADAMLARI YANLIŞ REÇETE  YAZDIĞI İÇİN RUM DOKTORU KATLETTİ.

Ümit DOĞAN'ın 'Mustafa Kemal'in muhafızı TOPAL OSMAN' kitabı Topal Osman'ın hunharca gerceklestirdiği bir çok cinayeti bir kahramanlık diye anlatıyor . Aslında bu tür anı kitapları dahi incelendiğinde nasıl korkunç bir şeyle karşı-karşıya olduğumuzu gösteriyor. Bu kitap da bir çok cinayet kahramanlık gibi atlatılmış . Ben sadece Giresun da geçmiş olmasından dolayı  'Acente Katibi Yorgi'nin  ve Doktor Tomayidis'in katledilmesi olaylarını size paylaşacağım ve siz bakın bakalım bu kahramanlık mı,  yoksa hunharca işlenmiş cinayet mi .

ACENTA KATİBİ YORGO CİNAYETİ

Acente katibi Yorgi 'Türk Hükümeti olmaz Yunan Hükümeti olur bunda ne var?" Dediği için Topal Osman tarafından infaz edildi

"Acente Katibi Yorgi ve Ahiskalioğlu Ahmet Ağa'nın arasinda öncelen sika bir dostluk varken, izmir ve istanbul'un işgalinden sonra tipki Çıtroğlu Sava gibi, katip Yorgi'nin de hal ve hareketleri değişmeye başlar. Bir konuşma es nasinda Ahmet Ağa'ya Türk Hükümeti olmaz Yunan Hükümeti olur bunda ne var?" der. Bu sözleri içine sindiremeyen Ahmet Ağa, durumu Osman Ağa'ya anlatır. Osman Ağa Yorgi Efendi yanına çağır. Yorgi Efendi demek Türk Hükümeti olmaz Yunan Hükümeti olur, bunda ne var değil mi? ( 227) der. Yorgi, "evet Ağa hazretleri" diye cevap verirken başina geleceği anlamıştir. Yorgiyi o günden sonra gören olmamistir "

DOKTOR TOMAYİDİS CİNAYETİ

Doktor Tomayidis yanliş yazdığı söylendiği ilaçlar yüzünden Topal Osman ve adamları tarafından infaz edildi

"1920 yilinin Mayıs (228) ayında, iki Rum doktor Türk hastalan muayene et memeye başlar, ettikleri zaman da başka hastalığa ait reçeteler verirler. Türk hastalar, Türk doktorlara muayene olup ellerinde reçeteyi gösterip, bu ilaçlar kullandık fakat şifa bulmadık, derler. Türk doktorlar bu reçetelerin başka hastalıklara ait olduğunu hastalara anlatirlar.(229) Osman Ağa'nın yeğeni ile evli olan Türk doktor Hicabi Bey durumu Osman Ağa'ya anlatar. Ağa'nin bu duruma pek can sıkılır. Gümüşreisoğlu Mustafa Kaptan'a bu iki doktora gerekli cezanın verilmesini emreder. Mustafa Kaptan hasta numarası yapar ve doktoru eve çağirirlar. Olayin devamini Osman Fikret Bey'in anlarandan aktaralım :

'Kaptan Mustafa hasta olmuş, Hacıhüseyin Mahallesi'nde bir evde yatıyordu. Osman Ağa'dan baktırmasını istemiş. Aga bir doktora güya baktırmış,hastaluk teşhis edilememiş. Doktor Hicabi Bey konsulteye lüzum gostermiş ve Ağa'nın emir ve tavsiyesi ile şehir doktorları hastanın evine gönderilmiştir. Kimi münferit kimi meslektaşları ile gitmişlerdi. Eve ilk giren Doktor Tomayidis ve yaninda ihtiyaten giden babasi Doktor Savlidi ve Hükümet doktoru Ali Hikmet Beylerdir Salona ve sedirin üstüne oturuyorlar Bitişik oda da güya hasta var ve kapısı yarı açıktır.

Bu arada doktor Şaban Bey eve girmiş Hicabi Bey de girmek üzeredir silahlar patliyor Doktor Tomaydis, babasi ve Hikmet Bey vunuluyor.(230) Evet, Hikmet Bey de yanlislıkla vurulmuştur. Türk doktorlarin, Osman Aga'nin adamlarının Rum doktorlara öldüreceğinden haberleri yoktur. Silahlar patlayunca kaçmak isteyen Hikmet Bey, Osman Aga'nın onu hiç tanimayan bir adami tarafından yanlislikla vurulur. Osman Ağa çok uzulur ve sinirlenir "Bu hatay hanginiz yaptiniz?(231) . diyerek adamlarna bağırıp çağırsa da ne yazik ki iş isten geçmiştir" [ 227)Sarıbayraktaoglu a g e sayfa 88 I 228) Topallı a g e olayin temmuz ayında olduğunu yazar I 229) Sarıbayraktaoglu a g e sayfa 105 I 230)Topallı a g e sayfa 188 I 231) Sarıbayraktaoglu a g e ]

ASKER KAÇAĞI

Kahraman diye gösterilen Topal Osman[1] asker kaçaklarından biridir. Süren Osmanlı-Rus savaşına 1916 yılında Boçka'da dahil olmuş, çetevari davranışlarına orada da devam etmiş ve sıcak savaşı cepheyi görünce kaçma belirtisi göstermiş olduğu için birlik komutanı 50 değnek sopa cezası vermiştir. Bu sopayı bahane ederek çürük raporu almış ve savaştan kaçmıştır.

İngilizler İstanbul hükümetine verdikleri raporda Samsun ve çevresinde müslüman halkın Rumlara baskıda bulunduklarını bildirmiştir. İngiltere padişah Vahdettin'e bu bölgede Rumlara karşı girişilen saldırıların durdurulması için baskıda bulunur. Padişah yöredeki karışıklıkların önlenmesi amacıyla, Mustafa Kemal'i 9. Ordu Müfettişi olarak görevlendirir. Mustafa Kemal Hükümet Komiserliği ve askeri makamlara emir verme yetkisini de alarak 19 Mayıs 1919'da Padişah’ın emriyle Samsun'a gelir.

ARANAN ERMENİ KATİLİNE MUSTAFA KEMAL RİCASIYLAÜSTANBUL HÜKÜMETİNDEN AF..

Daha sonra Atatürk'ün fedaisi diye nam salacak olan Topal Osman bu namı haklı şekilde elde etmiştir. Ermeni katliamına karıştığından dolayı İstanbul divanı harb tarafından tutuklama kararı çıkmış ve aranmaktadır.[2] Aranmakta iken Teşkilat Mahsusa’nın son başkanı Hüsamettin Ertürk’e göre Mustafa Kemal Samsun gelir gelmez Havza'da topal Osman ile görüşmüştür.

8 Temmuz 1919 tarihinde Vahdettin tarafından tutukluluğu kaldırılır. Tam bu dönemde tutukluluğunun kaldırılması tabii oldukça manidardır. Daha önceki gösterdiği çabalar bu hapis cezasının kalkmasında etkisi bulunur. Yani daha açık söylemek gerekirse ermeni katliamındaki başarısından dolayı, yeni görevlere dahil edebilmek için hapis cezası kaldırılır. Karadeniz’deki bu yeni görevi bugün bilmeyen yok gibidir. Karadeniz'de kalan Rum halkının da ya öldürülmesi ya korkutulup kaçırtılması gerekmektedir. Bu durum için en uygun aday tabii Topal Osman ve çetesi olacaktır.

DİRİ DİRİ VAPUR KAZANLARINDA İNSAN YAKAR..

''Topal Osman[3] Ağanın yaptıklarını aktaran birçok anlatım bulunmaktadır. Bir kaçını ele alacak olursak, Falih Rıfkı'ya göre Topal Osman basılan her Türk evine karşı 3 Rum evini basmak, mezarını kendine kazdırıp diri diri adam gömmek, vapur kazanlarında kömür yerine canlı adam yakmak gibi zulüm ve işkenceleri ile bölgeyi Rumlardan tamamen temizler. Görevinde ne kadar başarılı olduğunu Genelkurmay raporlarından anlarız. O tarihte çetecilik olayına karışan Rum sayısı 11.118 iken Rum çeteciler tarafından öldürülen Türk köylü sayısı 1817’dir. 1914 Osmanlı Salnamesi’ne göre Trabzon, Sivas ve Kastamonu vilayetlerinde yaşayan 450 bin Rum’dan 86 bini 1. Dünya Savaşı sırasında Rusya’ya göç etmiş, 322 bini 1923 nüfus mübadelesiyle Yunanistan’a gitmiştir. Aradaki fark olan 65-70 bin Rum’un 1916-1923 arasında şu veya bu şekilde hayatını kaybettiği tahmin edilir. ''(Aktaran Stefanos Yerasimos, Pontus Meselesi, Toplum ve Bilim, 1988-89 Güz sayısı.)

Karadeniz'de yaşayan Pontos Rum halkı, ya da halkımız demek daha doğru olur, kendisine uygulanan pogrom (dinsel, etnik veya siyasi nedenlerle bir gruba karşı yapılan şiddet hareketleri) günü olarak Mustafa Kemal’in Samsun'a çıktığı günü belirlemiştir. Bunun nedeninin Pontos Rumlarına yönelen planlı ve programlı pogrom sürecinin bu dönemde başlaması olduğunu düşünüyorum.

İSTANBUL VE ANKARA HÜKÜMETLERİ HARİÇ HERKES ONDAN RAHATSIZDIR

Bir süre sonra yerel idareciler Topal Osman'ın ve çetesinin yaptıklarından rahatsız olur. En azından rapor yazanlar açısından öyle olduğunu düşünüyorum.

Mustafa Kemal ve arkadaşları ile İstanbul hükümeti, nerede ise tüm bu raporlara kayıtsız kalarak geçiştirirler.Tüm bu olup bitenlerin planlı ve projeli bir katliamın uygulanması anlamına geldiğini gösterir. Hem İstanbul hükümetinin , hem de Ankara Hükümetinin bu katliamlar da ki rolü vardır.

Topal Osman'ın tüm yaptıklarını burada vermek olanaklı değil, fakat aşağıda belli başlı olayları paylaşacağım. Siz de bu olayların neden sonuç ilişkilerine baktığınızda Topal Osman'ın katliam ortaklarını da orada göreceksiniz.

Ocak Ağustos 1920’de 3. Fırka komutanı Rüştü Bey BMM’ye Osman Ağa’nın eşkıyalığından, taşkınlığından şikayet eder. Mustafa Kemal’den Topal Osman’a çekilen tel şöyledir:

‘Hizmet vatanseverliğini takdir, fakat işlerinizde daima hükümeti güçlendirecek biçimde hareket etmeniz.’

1921’de Lazistan mebusu Osman Bey Mustafa Kemal’e bir telgraf gönderir ‘Bu cahil adamın şimdiye kadar Giresun’da yapmadığı rezalet kalmadı. Rumlardan ve ahaliden aldığı yüz binlerce liranın hesabını kimse soramıyor. Şimdi eşkıyalığını Trabzon liman içinde yapmaya başlıyor ki bu halin devamı pek çok çirkin olaya sebebiyet verecektir.’

RUM MALLARININ ÜZERİNDEN SERVET OLUŞTURUR

Giresun Sancağı Reji Müdürü Rükneddin Bey daha da cesurdur. Uzun mektubunda şöyle der:

‘Osman Ağa tümden cahil biri olup, geçmişte bir hiç olduğundan bahsetmeye gerek yoktur. 1. Balkan Harbinde bir ayağının sakat kalması sonucu gördüğü iltifat ve yardımlardan başlayarak kahvecilik, balıkçılık yaparken, göz açıp kapayıncaya kadar kısa bir zamanda milyonerliğe çıkan bu zatın kurduğu zenginliğin zorla ele geçirme olduğunu gözler önüne arz ederim. Memleketi terk ederek başka bir ülkeye kaçan Rumların mülk ve bahçelerini kendine, akraba ve soyuna sopuna ve dalkavukları arasında böldüğü gibi, bunların İslam halktan alacaklarına karşılık kasalarında sakladıkları senetleri (...) çaresiz köylülere geri vereceği yerde (...) senetleri zorla ödetmek veya karşılığında bir bölüm Müslümanların bağ ve bahçelerini zaptetmiş ve tapularını elde etmiştir (...) Batı cephesinde görünüşte vatan hizmeti ile uğraşırken bile memleketi hâlâ pençesinde tutmak için her araca başvurmakta ve acımasız işler yaptırmaktadır.MUSTAFA SUPHİ VE ARKADAŞLARIN DA KATİLİDİR AYRICA

''28 Ocağı (1921) 29 Ocağa [4] bağlayan gecede, Kazım Karabekir’in son derece mahir manevrası sonucu, Rusya’dan ülkeye dönüş yapmaya kalkan, TKP üyesi Mustafa Suphi ve 14 yoldaşının hançerlenerek Karadeniz’in karanlık sularına atılmasının sorumlusu balıkçı kahyası Yahya ve adamları da Topal Osman’ın yoldaşlarıdır. Kayıkçı Yahya daha sonra Mustafa Kemal’in emri ile öldürülmüştür. Bu olay da aydınlatılmayı beklemektedir.''

KOÇGİRİ DE KÜRTLERİ,ERMENİLERİ VE RUMLARI BİR ARADA KATLEDER

Koçgiri İsyanının bastırılması da yine artık nerede ise Mustafa Kemal'in sağ kolu olan Topal Osman'ın başında bulunduğu 47. alaya verilir. Topal Osman ve adamları Kürt halkını katletmekle kalmazlar aynı zamanda Suşehri, Koyulhisar, Reşadiye, Niksar ve Erbaa’daki Ermeni ve Rumları da öte dünyaya havale etmiştir. (Ahmet Emin Yalman’ın Topal Osman’la Mülakatı, Vakit, 19.2.1922)

MUSTAFA KEMAL'İN RAKİBİ OLAN TRABZON MİLLETVEKİLİ ALİ SÜKRÜ BEYİ ACIMASIZCA KATLEDER

Trabzon milletvekili Ali Şükrü beyin öldürülmesi Topal Osman'ın da sonu olur. Topal Osman’ın Meclis’te Mustafa Kemal Atatürk'ün sıkı rakibi olan 2. gurup üyesi olan Trabzon Milletvekili Ali Şükrü beyi, papazın bağı denilen bölgede bulunan evine çağırarak öldürdüğü düşünülür. Bazıları Topal Osman'ın kendi inisiyatifi ile bu cinayeti işlediğini bazıları da tersini söyler. Kesin olan Mustafa Kemal bu durumu fırsata dönüştürür ve hem muhalefetinden kurtulmuş, hem de artık kendi kontrolünden çıkan fedaisini de ortadan kaldırmış olur.

Topal Osman yaralı yakalanmasına rağmen öldürülür ve başı gövdesinden ayrılarak mezara gömülür. Ayşe Hür bir yazısında Ali Fuat Cebesoy’a dayandırarak bunu ifade ediyor.

Mustafa Kemal’in Topal Osman’ın ‘tepelenmesi’ [5] sırasında sessiz kalışını biraz imalı biçimde anlatır. (Siyasi Hatıralar) O dönemde TBMM zabıt katibi olan Mahir İz, Yılların İzi adlı anı kitabında hem Ali Şükrü Bey’in yıpratıcı muhalefetinden hem de artık hizmetine lüzum kalmayan Topal Osman çetesinden kurtulmak için bir taşla iki kuş vurulduğunu söyler.

12 EYLÜL DARBECİSİ EVREN TOPALI KAHRAMAN İLAN EDER

Mustafa Kemal'in 1925 tarihinde verdiği direkt talimatı ile Topal Osman’ın cenazesi Giresun kalesine gömülür. Uzun bir sessizlik olur. Bu dönemde Topal Osman için kimse bir şey yapmaz, nerede ise yok gibi bakılır. Bu durum 1980 darbesi ile değişir. Kenan Evren 1983 yılında Giresun’a ziyaretinde Topal Osman'dan övgü ile söz eder. Uzun sessizlik artık sona erer. Bu dönem itibarı ile asker kaçağı olan Kürt, Rum, Ermeni katliamlarından direkt sorumlu olan, zenginliğini ise tehcir sırasında yağmalamalardan kazanan topal Osman Ağa artık yavaş yavaş kahraman olarak anılmaya başlanır.

Tarih 1987 yılını gösterdiğinde yerel idareciler 2 Nisan’da Topal Osman'ı anar. Susurluk skandalı ile adını duyduğumuz Tümgeneral Veli Küçük Karadeniz'de görev yaptığı dönemde Topal Osman'ın hayatından çok etkilendiğini söyleyerek İstanbul da yaptırdığı Topal Osman Heykelini Giresun'a dikilmek üzere gönderir. Dönemin CHP’li belediye başkanı heykeli dikmeyi kabul etmez ve depoya kaldırır. Daha sonra asker devreye girerek 2001 yılında gönderilen topal Osman heykelini yine ibretlik olacak eski türkçe yazısı ile (sonra latin alfabesine dönüştürüldü) ‘Pontusçuların imhasındaki hizmetleri’ ifadesiyle Giresun meydanına diker.Daha bir kaç hafta önce CHP Giresun milletvekili[6] Topal Osman'ın aklanması için Hulisi Akar'a gensoru önergesi verdi

YA NEYE BAĞLILIK SÖZÜ VERDİĞİNİZE DİKKAT EDECEKSİNİZ YA DA HRANT, TAHIR ELÇİ DEMEYECEKSİNİZ

İşte tamı tamına Topal Osman budur söylediklerimin çok eksiği var fazlası yoktur. Televizyon şovları ile yapılan mitingler de bağlılk gösterdiğiniz şey tamı tamına bu. İktidarı kaybetmemek ya da iktidar sahibi olmak için yaptığınız şeyin farkında mısınız. İktidarı ve muhalefeti ile biz Pontoslu Rumları aşağılamayı da bir tarafa bırakıyorum, hemen gazetesinin önünde öldürülen Hrant Dink bu zihniyet tarafından öldürüldü. O Amed'in tarihine kurban olan Tahir Elçi'yi dört ayaklı minarenin önünde öldüren zihniyet yine aynıdır. Yarın aynı şey kalkıp sizi vurduğunda neyden şikayet edeceksiniz.Yani ya mazlum'un, ya zalimin yanında olacaksınız, bir taraftan halkların acımasız katili Topal Osman'ı övüp, diğer yandan Hrant'ı ve Tahir Elçiyi anamazsınız . Allah aşkına nasıl bir iktidar arzusu böyle bir deliliğe razı olabilir.Hala geç değil, böylesi dedilik hallerinden dönmek için.

Topal Osman kimdir ? sorusuna  uzunca verdiğim cevaptan  sonra 2011 senesinde Bafra hapishanesindeyken yazdığım  'Topal Seni' şiirini de sizlerle paylaşmak ıstiyorum . Bu şiiri yazmamda ki gaye aslında vefasız olan Giresun'a sitemimi ifade etmekti. Niye mi sitem ediyorum; Çünkü ömrü yettiğince Giresun'a belediye başkanı olarak hizmet etmiş olmasına rağmen sırf Rum olduğu için hemşehrileri Kaptan Yorgi'yi unutmayı, hatırlamamayı tercih edip , onun yerine yaşadığı dönem de Giresun'u haraca bağlamış, haraç vermeyeni ya dağa kaldırmış ya da katletmiş, Rumların, Ermenilerin, Kürt halkının, Mustafa Suphi ve arkadaşlarının aynı zaman da Trabzon milletvekili Ali Şükrü beyin katili Topal Osman'ı onure etmeleri ve Giresun meydanına anıtını dikmeleridir.

TOPAL SENİ

Hay uğursuz topal I hay uğursuz I Seni de dikmiş Giresun seni
Orta yerine meydanın I Seni de almış koynuna seni I Seni de kanlı hançer seni I Seni de ittihatçı kasap seni

Dikilmişte orta yerine meydanın I Güler bize otuz iki dişiyle I Ey gidi Giresun ey I Ey gidi celladına sevdalı ey I Dört yanını sis mi aldı da I Görmezsin topalın uğursuz yüzünü

Bilmez misin? I Suphi’yi Onbeşleri kanlı ocağı I Trabzon, Ordu, Amasya, Samsunu I Samsun’un Bafrası I Bafranın Nebiyanı I Nebiyanda Meryem Ana’yı I Haftaca kanayan dereyi I Öksüz Rum çocuklarını I Sürgünleri I Şeytan deresi ölü soyucuları I Hangi birini anlatayım sana I Hangi birini

Gözü dönmüş, kanı bitlenmiş topal seni I Seni gidi halklar kasabı seni I Seni de başımıza kahraman mı I diktiler seni I bekle otuz iki dişinle uğursuz seni I bekle “ucube” seni bekle I bekle halklarımızın kasabı seni bekle I dağılsın hele bekle dağılsın I bilincimizi saran karabulutlar I dağları asi I dalgaları hırçın
bir fark etsin I o tatlı meyvesini I nasırlı ellerindeki kuvveti

O AN

Seni uğursuzun yamağı I Seni ittihatçı besleme seni I Söküp atacağız seni I

Az kaldı I Bak

Yavaş yavaş dağlarımızdaki rüzgar I Yelkenimizi yarına dolduruyor I Emekçi halklarımız vardı varıyor I Nasırlı ellerindeki geleceğin farkına I Dağlarımıza ektiğimiz rüzgar I Bilincimizde fırtınaya dönüyor I Dağıldı dağılıyor bulutlar I Bilincimizin berrak mavisinde I Yeşili dağlarında I Horona duruyor yarınlarımız I Bekle bizi bekle I geliyoruz. I Bafra hapishanesi I Haziran 2011

Yannis Vasilis Yaylalı

.................................

Kaynaklar:

1) Arif Cemil, 1. Dünya Savaşında Teşkilat-ı Mahsusa

2)Ayşe Hür http://www.birikimdergisi.com/…/cagimizin-bir-baska-kahrama…

3)Ayşe Hür http://www.birikimdergisi.com/…/cagimizin-bir-baska-kahrama…

4)http://www.birikimdergisi.com/…/cagimizin-bir-baska-kahrama…

5)http://www.birikimdergisi.com/…/cagimizin-bir-baska-kahrama…

6)http://barisicinaktivite.com/pontos-soykiriminin-100-yilin…/